Het voelde niet goed. Ik lag in mijn onderbroek op de tafel, armen verkrampt langs de zijden, alsof ik verlamd was. Omringd door wezens die een ventiel in mijn linkeroog wilden aanbrengen. Dat was nodig om het laatste restje zicht te redden. De operatie zou verricht worden onder plaatselijke verdoving. Leek me prima. Tot er een klem op het oog gezet werd en een scalpel mijn netvlies naderde. Alsof ik in de tang genomen werd door aliens!
UFO’s. Van jongs af aan heb ik ze zien vliegen. Dat komt doordat ik te veel films heb gezien. Maar ook omdat ik een open mind heb met een onderzoekende geest. Of is het omdat er een believer in mij schuilgaat? Wat mij het meest fascineert aan UFO’s is de ontkenning ervan.
Nieuwszenders en instituten ridiculiseren of negeren meldingen van vliegende schotels. Begrijpelijk. Ze zijn als de dood hun goede naam te grabbel te gooien. Maar uitlachen of wegkijken wordt lastiger nu meldingen van piloten, astronauten en radartechnici worden gedeeld op internet. Zelfs het Pentagon kan er niet omheen. Dat heeft onlangs, na 75 jaar van ontkenning, het bestaan van UFO’s erkend. Ook het Pentagon ziet ze vliegen.
Natuurlijk moet je wel de bullshit detector even aanzetten. Zeker bij ‘alien abduction’. Lieden die beweren opgestraald te zijn naar een UFO, waar ze in verlamde staat op een operatietafel onderzocht worden door kleine grijze wezens met grote zwarte ogen. Het gros van de ontvoerden komt over als praatgrage fantast, ingefluisterd door hypnotherapeuten. Zeker als ze beginnen over ruimtereizen naar verre planeten. Uitverkoren, dat wanen ze zich.
Maar anderen zijn vrij van hysterie. Nuchtere burgers, onmiskenbaar getraumatiseerd, die hun verhaal doen zonder hypnose. Hun getuigenissen zijn huiveringwekkend want gedetailleerd. Ze lezen als een labprotocol opgetekend door een proefdier. Verhalen die serieuze aandacht verdienen. Toch worden ze afgedaan als wanen, aangewakkerd door popcultuur. Wappies!
Volgens mij komt die ontkenning van het UFO-fenomeen niet voort uit een gezonde scepsis maar uit een kinderlijke arrogantie. De mens kan zich simpelweg niet voorstellen dat er een superieure intelligentie bestaat. Wezens die verschijnen en verdwijnen? Die met ons sollen zoals wij dat doen met apen? Apekool! Zolang ze ons dagelijks leven niet verstoren, halen we de schouders op. Rest de vraag of het Pentagon dat over nog eens 75 jaar zal doen.
Tot die tijd steek ik liever de draak met mijzelf. Alhoewel. Op de operatietafel was het lachen mij vergaan. Toen de chirurge de scalpel ter hand nam wilde ik mij afweren. Alien alert! Lichamelijke integriteit! Ze vroeg of ik de operatie wilde afgelasten. Blijkbaar sprak mijn nonverbale communicatie boekdelen. Ik knikte beschaamd. De chirurge was klein noch grijs.
Sinds dit debacle heb ik mij afgevraagd waarom ik zo fel reageer op invasieve medische ingrepen. Liefst wijt ik het aan alien abduction, maar dat komt doordat ik een praatgrage fantast ben die te veel films heeft gezien. I want to believe! Volgens de oogarts kan de blindheid een vertraagd gevolg zijn van een fysiek trauma. Een van moeders klappen? Altijd dezelfde! Wat niet wil zeggen dat ik niet uitverkoren ben. En niet alsnog opgestraald zal worden. Om het defecte oog te laten vervangen door een groot, zwart, superieur exemplaar.
