Wie zíjn die mensen? Dat vraagt u zich af als u berichten leest over spookrijders. Is het een verwarde bejaarde? Een cokedealer die van eigen product heeft gebinged? Een neuroot die na 15 maal zakken is losgegaan zonder rijbewijs? Of moeten we het dichter bij huis zoeken?
Toen ik op mijn 19e autorijles nam deed ik dat om mijn motorrijbewijs te halen. Ik had niets met auto’s, maar mijn vader stond erop dat ik eerst leerde autorijden voordat ik me op de motor zou doodrijden. Mijn keuze viel op een school die, net als mijn vader, Opel reed.
Föhncoupe, Ray-Ban en loeistrak snorretje boven een zwart pak, witte discoblouse en Italiaanse schoenen-met-hakken. Non-stop kauwend op Stimorol. Mijn rij-instructeur zag eruit als een pornoacteur. De krappe Manta paste hem als een tanga.
Zoals verwacht vond ik autorijden saai. En als ik mij verveel, ga ik theoretiseren. Hardop. Dan stel ik vragen over noodstops en kreukelzones. Mijn porno-instructeur vond dat hoogst irritant. Hij schold me zelfs een keer uit toen ik zijn antwoord in twijfel trok. Ondanks dat uitkafferen bleef ik hem trouw. Want vloeken, dat voelde als thuis – dan passen ze goed op je.
Uit verveling begon ik over zijn vrouw te fantaseren. Zou het een Surinaamse big mama zijn? Een viswijf uit Spangen? Het antwoord volgde toen hij een keer griep had en de honneurs liet waarnemen door zijn echtgenote. Mijn mond viel open. Kastanjebruine lokken, torenhoge jukbeenderen, bovennatuurlijke buste. De pornoacteur had Miss World 1978 geschaakt! Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Ze was volgeboekt, dus het bleef bij dat ene uurtje verzuchten.
Terug naar haar man. Omdat ik tijdens de les niet hardop mocht denken, dwaalden mijn gedachten af en sloop er een zekere nonchalance in mijn rijstijl. Zo scheelde het weinig of ik was een afrit opgereden naar de snelweg – als spookrijder dus. De instructeur greep bruusk in. Hij was zo geschrokken dat hij me helemaal vergat uit te schelden.
Sinds dat foutje hing er bij iedere les een gewapende stilte in de Tanga. Alsof hij zijn ergernis jegens mij opkropte. Op een middag loodste hij me naar de kantine van het CBR om daar – in míjn lestijd – koffie te leuten. Maar vooral om fluisterend zijn hart te luchten tegen collega’s. Die knikten begripvol, maar proestten het ook uit. Tot ergernis van de instructeur. Hij had een zenuwtic in de linkerwang gekregen. De pornoacteur kampte met een slappe op de set.
De Dag des Oordeels brak aan. Hij gaf me zero kans, dat kon ik van zijn smoel aflezen. Maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, zeker met mijn nonchalante rijstijl. De blik van de instructeur was onbetaalbaar toen ik hem na het afrijden het nieuws bracht. Geslaagd! Eerst las ik ongeloof in zijn ogen, toen ontzetting, ten slotte wanhoop. Vermoedelijk heeft hij nog steeds nachtmerries van mij, woelend onder de klamme lakens, wanhopig trappend op de rem aan het voeteneind. Vrijen met Miss World lukt niet meer sinds die snelwegfobie.
In mijn leven zou ik naast 4 stoere motoren slechts 1 auto bezitten: een aseksuele Opel Corsa. Die, uit stil protest tegen mijn hardop denken, lijdzaam weg roestte. Uiteindelijk meldde ze zich bij de sloop voor euthanasie. Nu ben ik halfblind, dus mijd ik voertuigen. Maar wie weet, tik ik ooit zo’n Canta (40 km/u) op de kop. Dus als u straks koplampen op uw helft van de snelweg ziet opdoemen, weet u precies wat voor soort mens er achter het stuur zit.