Van Freud

Mijn linkeroog is bijna blind. Dat klinkt erger dan het is. Ik heb er jaren aan kunnen wennen en kan er nog nét genoeg mee zien om niet door een elektrische pizzacourier geschept te worden. Meer last heb ik van verticale scheelheid. Na een mislukte operatie is het gemankeerde oog lager gaan kijken dan het gezonde oog. Vooral als ik moe ben zakt het tot onder de horizon. Dan doe ik er een lapje voor, wat natuurlijk erg stoer staat, tot ik de barman-met-blad-vol-bier omverloop of buiten gesnapt word als ik hem afdoe.

Ik deel dit kleine leed niet alleen om me op te werpen als spreekbuis voor de schele halfblinden onder ons (een vergeten groep!), maar vooral omdat ik me afvraag hoer mijn lichaam deze handicap gaat compenseren. Ik ben namelijk niet beter gaan horen en ook mijn rneukorgaan heeft zich niet doorontwikkeld, al doet deze groothoekfoto anders vermoeden.

Wat me wel opvalt is dat ik meer dan ooit de neiging heb me te vertypen. En hoer! De verschrijvingen zijn doordenkt met Freudian slips, een soort typografische La Tourette. Zou ik een tweede persoonlijkheid ontwikkeld hebben? Een Psycho Rein die tiet langer op Facebook getolereerd wordt vanwege zijn aanstootgevende blogs? Zolang ik eerst maar heel veel gelneukt wordt. Voor nu gaat het lapje er weer voor.

Blog Rein Hannik: Het Foute Oog