Iedereen kan een soapie worden in The Spot
Misschien komt het omdat mijn puberteit een door acne geteisterde depressie was of omdat ik altijd als één-na-laatste bij gym gekozen werd, maar om de een of andere reden heb ik een hekel aan onbezorgde jongeren. Aan vlotte jongeren zoals je die je in commercials en comedy's en soaps ziet. Ik heb een hekel aan hun bruisende zeilweekends, hun dol-dwaas verliefde strandwandelingen, hun goede gesprekken met hun begripvolle ouders. Zij zijn de vijand.
Gelukkig heb ik weinig met jongeren te maken en de paar keer dat ik ze tegenkom spuit ik gewoon mijn busje traangas in hun gezicht leeg. Sinds ik op Internet surf strand ik echter nog wel eens op hun territorium. Op hun onbezorgde jongeren-soaps bijvoorbeeld.
Neem het razendpopulaire The Spot [URL is verlopen]. Hoe ziet een soap op het Internet eruit? Fragmentarisch, popie en verwarrend. De homepage van The Spot zit vol schreeuwerige plaatjes die een scala aan surfmogelijkheden bieden. Als je de juiste aanklikt én de tijd neemt om de foto's te downloaden, maak je kennis met de personages en kun je vorige afleveringen inzien. Als je verkeerd klikt, stuit je op popclips ('Songbird'), videofragmenten ('Michelle dumpt Jeff) of zelfs reclames ('testrit met de Honda Civic').
De personages van The Spot lijken een kruising tussen de verwende snotneuzen uit Beverly Hills 90210 en de hippe grungers uit MTV's The Real World. Lege, trendy jongeren. Angela is een vegetarische diskjockey die haar zus domineert en een penpal heeft in Japan; Jeff is een surf-instructeur met acteerambities die bootlegs van Pearl Jam verzamelt; Michelle een sexy wicht dat kickt op pyjamaparty's en presentatrice bij MTV wil worden.
Hun belevenissen zijn zo mogelijk nog schrijnender: 'Angela flirt met motoragent', 'Jeff heeft te weinig nicorette tijdens een auditie', 'Zwangere Michelle wordt "babe" door haar moeder genoemd'. Ja ja, ook in beautiful California wordt geleden.
The Spot is razend populair. Ze heeft de Cool Site of the Year Award gewonnen, en de fans hebben een homepage opgericht waar ze hun eigen onzinnige belevenissen uitwisselen op dezelfde hysterische toon als de Spot-personages.
Toch is het moeilijk om het succes van de soap te verklaren op puur rationele gronden. Zo worden de verhalen allemaal in saaie dagboekmonologen verteld; de personages sturen 'brieven' op waarin ze oplepelen wat ze die dag gedaan hebben, wie ontmoet, wie belazerd, wie geneukt. Zonder objectieve verteller of sturing zijn die verslagen helemaal niet spannend.
Een ander struikelblok is de moeite die je voor een Internet-soap moet doen. In tegenstelling tot de conventionele televisiesoap, die ontworpen is voor werkschuwe luieriken die de hele dag voor de televisie hangen, moet de internetsoaper op zoek gaan, keuzes maken en - gezien de verwarrende structuur - doorzetten. Laat de televisiesoaper zich lui verleiden, de Internetsoaper ziet zijn zeepwereld als een uitdaging! Huiver.
Het enige echt leuke aan zo'n internetsoap vind ik de interactiviteit. Je kunt de personages van The Spot per e-mail adviseren ('Dump de baby!') of het scenario bijsturen door aan enquêtes mee te doen ('Wie heeft Michele zwanger gemaakt?'). Maar het meest bevredigend is natuurlijk om zelf aan zo'n soap deel te nemen.
Dat kan. Als je in de buurt van Santa Monica woont én er vlot uitziet, kun je proberen een gastrolletje te krijgen. Je moet dan je pasfoto opsturen, het karakter van je personage beschrijven en motiveren hoe deze in The Spot zou passen.
Van mij kunnen ze binnenkort een groezelige schoolportret verwachten (lang vet haar, puisten, depro-staar) plus briefje dat mijn personage de verongelukte tweelingbroer van Angela is die na plastisch-chirurgische operatie wraak heeft genomen op Jeff door Michele zwanger te maken.
| Pretpakket bij je Big Mac | Bedrijfsuitje als heropvoeding |
