Drie dagen bingo voor de kust van Alaska
Als ik heel hard werk en heel netjes spaar, kan ik eind 2078 met cruisevakantie. Eindelijk. Een cruise is voor mij het hoogste doel in dit leven. Niet dat ik me ooit in zo'n vakantie verdiept heb, maar ik heb wel jarenlang naar Love Boat gekeken. Naar kapitein Stubbing, steward Gopher, sexy stewardess Julie en natuurlijk barman Izaac. Elke aflevering wisten ze wel een huwelijk te redden, een gigolo te bekeren of een blinddoofstomkreupel meisje aan een vriendje te helpen. Alleen op de Love Boat was nog echte romantiek mogelijk (zolang je maar een partner met dezelfde huidskleur koos).
Ik hoop wel dat de moderne cruisereizen aan de moderne moraal zijn aangepast. Ik bedoel, nu Stubbing, Gopher, Julie en Izaac in de werklozenwet zitten, verwacht ik voor die paar duizend piek een ruim vol nymfomane fotomodellen die me 's avond een erotische massage op het Copacabana-dek geven. Maar goed. We leven pas in 1996, dus voorlopig blijft het bij kwijlen boven de folders, of beter gezegd, boven de monitor. Want ook op Internet [URL is verlopen] kun je de love-reis van je leven boeken.
Mijn oog valt op cruisemaatschappij Princess line. "It's more than a cruise, it's the Love Boat!" Bij nadere inspectie blijkt het echter niet om THE Love Boat te gaan, maar om een hele vloot Love Boats. De Sun Princess, de Star Princess, de Crown Princess. Ja zeg. Ik wil natuurlijk wel op precies hetzelfde dek lummelen als kapitein Stubbing.
Een andere domper is de bestemming van de Princess line. Driekwart van de boten gaat niet naar een zwoel Bounty-eiland, maar naar de ruige kust van Alaska. Denken ze soms dat moderne cruisetoeristen gletsjers en grizzly's willen bekijken in plaats van wuivende palmen en inlandse callgirls? De kleumvakantie wordt gepresenteerd met foto's van schapen en elanden die op rotspartijen naar bevroren brandnetels zoeken. Hoe exotisch.
Toch moeten ze daar bij Princess ook wel nattigheid voelen, want in het promo'tje pochen ze met luxueuze hutten, gourmetmaaltijden en een uiterst gunstige crew-passagierverhouding: op elke twee passagiers is er een crew member aan boord. Blijft de vraag of ze hier ook de vijftig kolenscheppers uit de machinekamer onder rekenen.
Verder willen ze ons verleiden met onzinnige themareizen, zoals de 'Elvis'-cruise. Beetje naïef: toeristen zullen weinig vertrouwen hebben in een kapitein die in Elvis' Las Vegas-outfit zijn schip langs ijsschotsen manoeuvreert. Ja, en dan die misleidende prijs. Voor 2000 piek kun je al mee, maar... niet voor een maand (zoals ik in mijn vooroorlogse onnozelheid had verondersteld) maar voor drie lullige dagen. In die drie lullige dagen moet ik dus vreemdgaan, spijt krijgen, mijn huwelijk redden EN ook nog eens volledig tot rust komen (oké, in Love Boat lukte dat in veertig minuten). Moderne cruiseschepen zijn pontjes geworden.
Ik begrijp eigenlijk überhaupt niet waarom de maatschappijen op het Net met hun cruisereizen leuren. Hun klantenkring zal toch voornamelijk uit dementerende bejaarden bestaan die hun geld wegspoelen, en dat zijn bepaald geen cybersurfers. Bovendien hebben juist bejaarden een invoelende reisconsulente nodig om overgehaald te worden. Een ander handicap van het Net is de kwaliteit van de foto's. De prentjes die je kunt downloaden zijn zo belabberd dat de oceaanstomers door een brandende olievlek lijken te varen in plaats van door tropische zonondergangen.
Ik weet net niet meer zo met al dat gecruise. 't Ziet er een stuk minder romantisch uit dan ik me had voorgesteld. Op het inschrijfformulier staan vragen als 'Heeft u al eerder een cruise gemaakt?' - alsof ze in willen schatten of ik me al eerder belazerd heb gevoeld. Gelukkig heb ik nog tot 2078 de tijd om weg te dementeren. Dan kunnen ze me gerust op de fjorden van Alaska dumpen. Samen met Stubbing, Gopher, Julie, Izaac en de rest van de werkloze Love Boat-crew.
