Latex kadavers in alle smaken en kleuren

Als kind had ik al iets met verschrikkelijke dingen. Ik bladerde oorlogsboeken door op zoek naar verminkte lijken en verzamelde krante-artikelen over schipbreukelingen die elkaar opgegeten hadden. Ik wist alles over martelen, over de Elephant Man, over levend begraven worden. En dat terwijl ik toch zo'n vriendelijk jochie was.

Misschien kwam het omdat mijn vader een huisartsenpraktijk had en we folders in de bus kregen van pharmaceutische bedrijven, vol foto's van huidziekten. Ook belden er regelmatig patiënten aan met een losse duim of een vishaakje in hun oog. Hoe dan ook, soms krijg ik behoefte om dit huiselijke gevoel weer op te roepen en zoek ik de duistere sites van Internet op.

'Things on The Net Newt Wouldn't Want You to See' worden deze oases letterlijk genoemd. Op de homepage van DiStefano Productions worden hyperrealistische latex lijken te koop aangeboden [URL is verlopen]. Nietsvermoedende braveriken die de homepage van DiStefano Productions aandoen zullen aanvankelijk aangenaam verrast zijn: wat een overzichtelijke en kleurrijke vormgeving! Net de etalage van een kinderkledingboutiek!

Niet voor niets werd de homepage bekroond met de 'Hell of a Homepage Award'. Zelfs het 'Corpses for Sale' dat in koeieletters bovenaan staat leest als een vrolijk statement. Maar wee degene die de Corpse Gallery induikt en plaatjes download: stukje bij beetje verschijnen er grijnzende, halverrotte lijken op je scherm. Draadjes zenuw, plakjes huid, brokjes vlees. Huiver huiver.

DiStefano maakt niet zomaar lijken. "Ieder lijk is met de hand vervaardigd en zeer duurzaam," meldt hij trots. "We besteden veel aandacht aan details als vullingen van de kiezen en vingernagels die netjes in het vergane vlees verankerd zitten."

De kunstlijken zijn buitengewoon soepel; het hoofd kan 45 graden draaien, de mond kan open en dicht klappen, de ledematen scharnieren op natuurlijke wijze en de vingers kun je in alle gewenste standen buigen. De latex huid voelt aan als echt.

De mannetjes zijn gekleed in een driedelig pak, terwijl de dames pronken met avondjurk, nylons en hoge hakken. Oorbellen en valse(!) wimpers maken het af. Voor de echte hardcore zijn er ook babylijkjes genaamd 'Wrinkle', met extra rimpelige huid.

Iedere lijkenpikker heeft zo zijn voorkeuren, en DiStefano maakt je bestelling op maat. Je kunt kiezen uit vijf kleuren haar en drie soorten huidskleur, die niet zozeer met ras te maken hebben als met graad van ontbinding. Dat laatste vind je terug in opties voor extra weggerotte lippen of neuzen.

Volgens de makers zijn de lijken zo realistisch dat ze, als ze echt zouden stinken en in een mortuarium gelegd zouden worden, niet van echt te onderscheiden zijn. Nou hebben weinig mensen een half verrot lijk in de koelkast als vergelijkingsmateriaal, maar de close-ups van de poppen overtuigen.

Wat zo opvalt aan de site is niet zozeer het vakmanschap, als wel de serieuze toon. De enige flauwiteit is een optie voor lampjes in de oogkassen, maar gelukkig is de fabrikant zo attent om twee hompjes rottend nepvlees mee te geven om de kassen desgewenst op te vullen. DiStefano richt zich duidelijk op volwassen klanten. Begrijpelijk, want pubers die hun vriendin in de broek willen laten piesen kunnen het prijskaartje niet ophoesten (900 piek voor een mannetje, 1000 voor een vrouwtje).

Maar welke volwassene heeft er nu nut bij zo'n neplijk? Makers van horrorfilms hebben toch hun eigen lijkenafdeling. Verder is het wettelijk verboden om een neplijk als eyecatcher in de etalage van je slagerij te leggen. In de kinderkamer staan ze heel decoratief, maar worden ze binnen de korste keren gemold.

Wat overblijft zijn de echte necrofielen. Latex lijk als morbide opblaaspop, met genitaliën in verregaande staat van ontbinding. Dat moeten dan wel om erg luie of erg hygiënische necrofielen zijn, want welk zichzelf respecterende lijkenneuker gaat er nu duizend piek neertellen voor een steriele nepperd als hij z'n ega gratis op kan graven?