Cosmeticafabrikanten azen op onze kinderangsten

Ik kan ieder moment kaal worden. Door roos, door stress, door stoplichten, door ozonlagen. Mijn zijdelingse inhammen worden steeds groter en er komt een V in het midden. Om te zorgen dat mijn laatste stekeltjes in topconditie blijven, masseer ik mijn hoofdhuid elk kwartier met een vibrator en smeer ik er alle denkbare haargroeistimuleringsshampoo's op. Maar ik blijf bang voor haaruitval.

Ik ben ook bang dat ik impotent word, grijs word, verkouden word, aambeien krijg, dat ik me niet goed verzekerd heb. U begrijpt dat deze angsten niet uit de lucht komen vallen. Daar is hard aan gewerkt. Door reclamemakers. 'Bang maken' is hun favoriete strategie. En iedereen is er vatbaar voor, omdat het gevaar zo vaak wordt herhaald. Vooral vrouwen zijn de dupe, en dan met name dames van 35 lentes of meer.

Cosmetica-fabrikanten doen alles om vrouwen de hete adem van Sarah in hun nek te laten voelen. In de antirimpelcrèmespot van l'Oreal komt een vrouw van in de veertig op de camera aflopen en verschijnt er een dreigende, beeldvullende tekst: "WAT ALS EEN EENVOUDIGE ANTI-RIMPEL CRÈME NIET MEER VOLSTAAT!?..." "Mijn God, wat dan?" huivert de huis-vrouw-in-midlife-crisis nu en ziet Sonja's perzikenschrompel voor zich.

Ook het verwijderen van kosmetische rotzooi is weer aanleiding voor een angstaanval. In de Demake'up spot worden de dames gewaarschuwd: "Heb je er wel eens bij stilgestaan dat er iedere nacht SPOREN van make-up ACHTERBLIJVEN op je huid!? In de spiegel zie je het misschien niet, maar het is WAAR!" De kijker krijgt nu visioenen hoe de huid 's nachts door dehydrerende glucacils uitgeteerd raakt en de volgende ochtend is weggerot.

Minstens zo indringend zijn maandverband- en incontinentiespotjes. Vooral die van Libresse Invisible. We zien een (vermoedelijk) ongestelde vrouw die zich, gekleed in loeistrakke, krakendwitte broek, tussen de mensenbenen in een treincoupé wringt. Close-ups van haar kont suggereren dat de reizigers haar menstruele huishouding nauwlettend in de gaten houden.

"Er zijn situaties waar je het knap benauwd van kan krijgen," vertelt een voice-over ons veelbetekenend, en wij slaken een zucht van verlichting als ze haar plekje gevonden heeft zonder dat er liters bloed (of in geval van incontinentie urine) uit haar broekspijp kletteren.

Het moederinstinct is de meest gewillige prooi van de Bangmakers. In een Pampers-reclame zien we een moederkloek een beetje bezorgd met vier koters rondsjouwen. "Met iedere baby ben ik weer even gelukkig," liegt ze ons voor. "Toch maak ik me soms zorgen om hun gezondheid. Hun huidje is zo zacht en kwetsbaar. Als die huid in aanraking komt met urine KAN DAT NIET GOED zijn."

KAN NIET GOED ZIJN. Het is haar gezond verstand dat deze moeder influistert dat urine als zoutzuur door de billetjes van de baby heen zal bijten. Eén verkeerde luier, en het kind kan krijsend afgevoerd worden naar Beverwijk. In een Glorix-spot wordt het moederinstinct in nog hogere alarmfase gebracht. We zien een kleuter naar de wc hobbelen, terwijl de voice-over ons waarschuwt met "Op deze leeftijd doen ze nog wel eens onverwachte dingen."

Miljoenen moeders denken nu aan een losse dop van de bleekmiddelfles, aan een ferme slok, en aan een maagpomp op intensive care. Mis. De commercial wil hen erop attent maken dat kleuters nog wel eens met hun vingers in de WC-pot graaien, op zoek naar Salmonella's en andere dodelijke bacteriën die je zoal in remsporen kunt aantreffen. Maar godzijdank: "Op dikke Glorix kun je vertrouwen. Maakt alles 100% schoon." Een veilig gevoel als je kind de fles heeft leeggezopen.

Arme vrouwen. Ze moeten in een voortdurende hel leven. Toch kunnen de Bangmakers hen met één ding nooit raken: kaal worden. En eerlijk gezegd, als ik mijn kaalfobie zou kunnen inruilen voor een Sonja-schrompelsyndroom met menstruatiepaniek annex luiercomplex, dan liet ik me morgen nog ombouwen. Kun je nagaan hoe erg ze mij te grazen hebben genomen.