Leger wil Rambo's werven met stadswachtklusjes

Ik zal er maar gewoon voor uitkomen: ik ben nooit in dienst geweest. Niet omdat ik last van gewetensbezwaren heb of van mijn prostaat, maar omdat ik in het verkeerde jaar geboren ben. Buitengewoon dienstplichtig heet dat.

Ik heb deze discriminatie altijd als buitengewoon onrechtvaardig ervaren. Terwijl andere jongens bazooka's afvuurden, kameraden voor het leven maakten en man werden, zat ik thuis met een luchtdrukpistooltje op de kat te schieten. Wat had ik graag eens met een M-16 om me heen gemaaid of een boobytrap gelegd. Pas de laatste jaren begint de frustratie wat te zakken. Niet omdat ik een pacifistisch mietje geworden ben, maar omdat de Koninklijke Landmacht zulke lullige propagandafilmpjes maakt.

De commercial begint hoopvol: een blauwe vlag wappert in een onherbergzaam gebied, twee Hollandsche soldaten turen vanuit hun post door een verrekijker. Ze zijn waakzaam. Ingespannen. Onverzettelijk. Deze jongens zullen Saddam Hoesseins aanstormende horden tijdig signaleren, da's duidelijk.

Maar in de volgende scène zijn ze opeens druk doende met een natuurramp. Ze sjouwen zandzakken naar een doorgebroken dijk, helpen bewoners evacueren. Droppen voedselpakketten. Heel correct, maar sinds wanneer is hulpverlening doel van Onze Jongens? Denkt de Landmacht dat ze ons met dit soort veredelde stadswachtkarweitjes geil kan maken!?

Even later zijn de soldaten zelfs bezig hun vastgelopen jeeps uit de modder trekken, alsof ze aan de Camel Trophy deelnemen. "Saamhorigheid, daar draait het om.", legt een Surinaamse jongen uit. Er wordt door bergpassen geklauterd, door bossen gerend, door rivieren gewaad. Dienst is een survival-vakantie geworden. Een achttienjarig broekje: "Soms heb je pijn in je voeten. Dan is het een uitdaging om door te gaan. Je komt erachter datje veel meer kan dan je denkt." Zo'n mietje zal nooit man worden.

Ik wil wel eens wat vuurwerk zien. Echt geweld. Maar ook de actiescènes zijn slapjes en obligaat. Je ziet geveltoeristen tegen een bergwand aanklauteren, kikvorsmannen watertrappelen en parachutisten naar beneden sodemieteren. Dat doen yuppies tegenwoordig als ontspanning na een dag stressig beurzen.

En als er dan eindelijk met mitrailleurs geschoten wordt is het op kartonnen recyclepoppen. Bij dit onderdeel krijgt een vrouwelijke soldaat extra aandacht: "Ik denk dat het voor vrouwen een hele stap is om in dienst te stappen." filosofeert ze terwijl ze een kartonnen teen aan flarden schiet.

Ook bij een ander stoer legeronderdeel, de tankdivisie, wordt kwistig met machisma geschermd om de emancipatie binnen het leger te benadrukken. "Ja, het is toch best een machtig gevoel hoor!", kwettert een stoere brunette terwijl ze haar Leopardtank door een seinhuisje stuurt. "Ik achter de sticks en hun zeggen wel waar we heen moeten!" Wat zal Saddam het in zijn broek doen als hij deze kanjers bezig ziet.

Ik begrijp dat je voor propagandafilms geen losgeslagen killers moet gebruiken. Geen archiefbeelden van vechtmachines die stijf onder de speed dorpjes platbranden. Maar hadden de makers niet wat pakkende dialogen voor deze tinnen soldaaties kunnen schrijven (luidkeels: "Ik wil sterven voor Koningin & Vaderland!") of desnoods acteurs kunnen nemen (Mary Dresselhuys als tankcommandant)?

Volgens mij wil de Koninklijke Landmacht helemaal geen vechtmachines meer. Ze wil werknemers. "Afwisselende baan, goed betaald", merkt een soldaat zonder schroom op als hem naar zijn motivatie gevraagd wordt. Hopen dat Saddam geen betere CAO biedt.