Muurbloempjes uit de kast en in de dark room
Gelukkig. Net voordat de Seksuele Revolutie in het slop dreigt te raken zijn we in een nieuwe fase beland: het Anonieme Openbare Seks Tijdperk. Jawel. Het fin de siècle zal getekend worden door seks met onbekenden, liefst zo exhibitionistisch en vunzig mogelijk.
IJkpunt voor deze ontwikkeling is de veelbesproken Kinky Party, een 'multiseksueel' feest in Amsterdam waarbij de gasten zich in lak, leder of rubber geperst hebben om zich in dark rooms aan hun onbekende medefeestgangers te vergrijpen. Dit fenomeen is zo'n spetterend succes dat burgemeester Patijn er overspannen van is geraakt en de media hun reporters in sm-outfits hijsen voor een stukje 'investigative journalism'.
Geforceerde decadentie of gewoon lekker je masturbatiefantasieën uitleven. Als we feministische journaliste Bernadette de Wit mogen geloven het laatste. Deze De Wit heeft met een enthousiast artikel over de party's in de Groene Amsterdammer behoorlijk wat stof op doen waaien, met name bij collega's.
Bernardette is namelijk niet alleen maar wezen flirten en loeren, ze heeft ook actief aan de seks meegedaan. Zo was ze bereid een dominante kerel op diens wenken in de Donkere Kamer te pijpen, "ongehinderd door de etiquette van de Postbus 51-campagnes, die ervan uitgaan dat vrouwen slachtoffer zijn van seksueel misbruik en tegen beestachtige mannen beschermd moet worden".
Dergelijke uitspraken vielen niet in goede aarde bij columnistes Dorien Pessers (de Volkskrant) en Beatrijs Ritsema (NRC Handelsblad), die meenden dat vrouwen zich juist moeten verzetten tegen dit 'typisch mannelijke, banale cultuurverschijnsel'.
Wat een onzin. De Wits pleidooi voor anonieme seks komt over als een coming out van een afvallige feministe. Haar artikel lijkt een confessie van een dame op leeftijd die zich heeft losgerukt van haar maatschappelijke korset om eens ongebreideld de slet uit te hangen - zonder daarbij haar zelfdunk te verliezen. Ze is zó vervoerd van haar 'zelfbevrijding' dat ze de Kinky Party romantiseert en generaliseert als remedie tegen onze bevroren maatschappij.
Probleem is dat de behoefte aan zo'n coming out dus waarschijnlijk een noodzakelijke voorwaarde is om van de kinky excessen te kunnen genieten - niet voor niets zijn juist in de homoseksuele subcultuur, waar de meeste individuen toch een verleden als paria in een heteroseksuele wereld hebben gekend, kinky parties ontstaan en dark rooms uitgevonden. Maar als je je al ontzettend bevrijd voelt, is er dan nog lol aan?
Een andere beperking van de Kinky Party's is dat ze iedere mogelijkheid tot provocatie ondermijnen. Immers, als alle feestgangers geile kleding aan hebben en vunzig flirten is het moeilijk om nog op te vallen. Dat was mijn frustratie toen ik een jaar geleden, passend uitgerust in leren maatbroek die niets te raden overliet, als chaperoon van twee dames in de Kinky Club werd geïntroduceerd.
Ik genoot van de bizarre outfits (van slangeleren wonderbra's tot duikerspakken met pijpgat) en het was verfrissend om iedereen eens ongegeneerd vies te zien doen, maar ik stoorde me al snel aan de vanzelfsprekendheid van die totalitaire geilheid. Het was niet spannend meer. Uiteindelijk heb ik urenlang zitten luisteren naar het levensverhaal van een pvc-meisje, dat een draadloze telefoon bij zich droeg om haar vriend te bellen "als het fout ging". Over kinky gesproken.
Er is niets tegen Kinky Party's en hun dark rooms. Ze moeten echter niet aangezien worden voor een antwoord op een perversie die door de hele maatschappij gekoesterd wordt; anonimiteit is voor veel mensen juist geilheid ondermijnend. Zo is zelfs porno, waar de Kinky Party een verlengstuk van lijkt, effectiever als je dezelfde 'modellen' terugziet ("Hé, daar hebben we Dolly Buster weer!") en niet voor niets keren hoerenlopers vaak naar dezelfde prostituee terug ("Mag ik je Barbara noemen? Zo heette mijn moeder...").
Ik denk dat de Kinky Partygoers van hun eigen decadentie verveeld zullen raken, en dat de Seksuele Revolutie nog dit millennium afgerond wordt met de zogenaamde Light Rooms. Want dat wordt de ultieme perversie: zien hoe oud en lelijk de onbekende is waar je mee staat te vozen.
