Kinderfeestjes worden pas cool met cafeïne-boost

Jaren geleden werd er op bushokjes geadverteerd voor een nieuwe manier van roken: Tattoo. Het ging om rare platte pijpjes waar je een soort shag uit moest roken. Niets bijzonders, maar het werd gepresenteerd alsof het dé hype van de underground en avant-garde zou worden; een soort nieuwe, nog legale drug.

De Tattoo-campagne faalde jammerlijk. Niet omdat de underground en avant-garde geen stomme platte pijpjes zouden willen roken, maar omdat ze te blasé waren om zich door 'hippe' reclames te laten beïnvloeden - ze maakten zelf wel uit waar ze hun lichaam mee verziekten.

Dit falen was een harde les voor de heren marketeers. Blijkbaar was niet ieder produkt te pushen, niet iedere doelgroep te lijmen. Inmiddels is men wijzer geworden: de laatste cult hype, power drinks, werd niet in een burgerlijke Ster-reclame geïntroduceerd maar tijdens een stampende house party in de It. De vraag is hoe lang de farce rond krachtsiropen overeind blijft.

Het blikje van Black Booster oogt zwart en grimmig. 'Power drink', staat er in felrode letters op. 'Gives you energy and inspiration. Warning for kids and caffeine sensitive persons: do not use in large amounts.' Black Booster is duidelijk niet bedoeld voor choco kids, maar ook niet voor fitness freaks. Het mikt op de underground.

Daarom ook een verklarend verhaaltje over het mysterieuze ingrediënt Guarana, een extract van klimplantzaadjes dat de Amazone-indianen als natuurlijke stimulans gebruiken. En bij onze jeugd ongetwijfeld associaties moet oproepen aan natuurlijke harddrugs als peyote of paddestoelen. Black Booster suggereert een redelijk alternatief van cocaïne, een gezonde variatie op extasy.

Erg origineel is deze eerste Nederlandse power drink overigens niet. Het Oostenrijkse Red Bull had de Duitse markt al op een soortgelijke manier veroverd, maar dit bevat zoveel onduidelijke ingrediënten dat het niet door de Nederlandse Keuringsdienst heen kon komen. Het mag hier dan ook niet verkocht worden en wordt dus illegaal voor een tientje (twee maal zo duur als BB) onder de toonbank doorgeschoven. Dat is pas echt underground.

Verder was er lang voor Red Buil natuurlijk de echte Coca Cola. Ze werd in 1886 'uitgevonden' door apotheker Pemberton en bevatte een extract van de cocaplant waar ook cocaïne van gemaakt wordt. Pemberton had het ontwikkeld als medicijn maar het recept werd na zijn dood opgekocht door de bekende company die er een verslavende frisdrank van maakte. In 1905 vond de overheid het welletjes en verbood het gebruik van de cocaplant. Sindsdien is Coca Cola gewoon een lullige priklimonade.

Power drinks als Black Booster - en inmiddels ook halflegale opvolgers als Warp 4, Black Spark, Shark en Dark Dog - mogen zich graag profileren als drug, maar het verschil met de gewone, sportieve energy drink is niet helemaal duidelijk. De eerste schijnt vooral bedoeld om wakker te blijven en door te housen, de tweede om atletische prestaties te vergroten.

Beiden draaien in ieder geval om een overdosis cafeïne. Een blikje power limonade staat gelijk aan twintig koppen koffie, en aangezien Cuarana de eigenschap heeft darmen te reinigen heeft zo'n blikje dus ook het effect van een handvol zetpillen. De plees van de underground zullen heviger stinken dan ooit.

Wel beschouwd worden de hippe power drinkers voor zes piek belazerd met een paar eetlepels dextrose, wat koude koffie en een Zuid Amerikaanse geranium. En als de overheid na wat jeugdige hartaanvalletjes de overdosis cafeïne verbiedt degradeert de power drink straks tot de zoveelste stoere Shandy. 'Decaf Snoozer: voor een relaxte avond zonder buikloop.'