Astrid Joosten over de ins & outs van melk
'Anno Joosten' heet het programma. Anno wat!? Nee: Anno WIE; Anno Joosten refereert aan presentatrice Astrid Joosten. Blijkbaar is deze Joosten een persoonlijkheid wier naam alleen al garantie van kwaliteit is - net als bij vleesklomp Tineke (Tineke's Wereld'), onbenul Karel van de Graaf ('Karel'), of kleuterleidster Ria Bremer ('Via Ria'). Toch weet ik niet goed waarmee ik deze Joosten moet associëren. Ze stond met haar annorexiaanse schoonheid ooit riooljournalist Jaap Jongbloed ter zijde, maar verder...
Toch heeft deze Astrid Joosten, als we de gids mogen geloven, in Anno Joosten de vinger aan de pols van Nederland:' "Een 21-delige informatieve en amuserende programmaserie waarin Astrid Joosten op zoek gaat naar verschijnselen die kenmerkend zijn voor de huidige tijdgeest." Wow. Dat wordt dus veertig minuten cyberspace of een dieptedocumentaire over kosmetisch brandmerken?!
Nee, niet echt. Joosten heeft meer oog voor subtiele vernieuwingen. Zo heeft ze haarfijn gesignaleerd dat er op veel melk-pakken geen abstracte figuurtjes meer staan maar tekeningen van koeien. Dat komt, legt een gast en brein achter deze campagne uit, omdat ieder type melkdrinker van een specifiek soort koe houdt.
De volle melkdrinker houdt van een stevige Klazina, terwijl de magere melkdrinker een kleiner beestje prefereert - die staat ook wat afgewend op het pak ("Magere melkdrinkers willen niet genieten"). Heel verhelderend.
Van die pakken melk is het een kleine stap naar de speciale gast: Wietske Terpstra. Wietske is de allereerste vrouwelijke koe-importeur van Nederland! Ze weet dan ook alles van koeien. Wietske, wijzend naar een koe met fikse uier: "die heeft goede aderen. Dat is een topkoe." Ja ja.
Maar Anno Joosten zou niet compleet zijn zonder wat eigentijdse cultuur en technische snufjes. Daarom volgde nog een modeshow met eetbare outfits ("Jullie zien eruit om op te eten") en een proeftest met een rekenmachine die loopt op zout water. "Je vraagt je wel eens af of mensen wel behoefte hebben aan deze apparaten," merkt Joosten kritisch op.
Misschien moeten we voor Anno Joosten een nieuw waardeoordeel in het leven roepen. Want laten we eerlijk zijn: Joosten geeft een nieuwe dimensie aan nietszeggendheid. Wat dacht je van "Goh, wat is dat boek ontzettend Joosten!" Of: "Zelden heb ik een stuk gezien dat zo Joosten was!" Het zal duidelijk zijn dat Anno Joosten een bijzonder hoog Joosten-gehalte heeft.
Natuurlijk zullen er altijd zeurpieten zijn die zich afvragen of Nederland wel behoefte aan een dergelijk programma. Laten die cynici dan wel bedenken dat Anno Joosten een verschijnsel is dat kenmerkend is voor de huidige tijdsgeest. Vorm en inhoud zijn één — en dat is een hele prestatie.
