Rimboe wordt platgereden door solidaire macho's
Kunt u zich de vorige Camel-man herinneren? Die stoere blonde krullekop met die zware snor, die onverschrokken door oerwouden heenklauterde? Dat was niet zomaar een avonturier, dat was een oerfilosoof. Een existentialistische loner die de zin van het leven in een plas malaria kon vinden. Een persoonlijkheid.
Camel maakte met deze snorremans-campagne zo'n indruk dat iedereen - roker en niet-roker - opeens de jungle in wilde om zichzelf in 99 procent luchtvochtigheid te ontdekken. En zo ontstond een fenomeen dat eigenlijk haaks staat op de hele Camel-man filosofie: The Camel Trophy rally. Veronica was erbij.
The Camel Trophy is een rally waarbij deelnemers uit alle landen in Landrovers een bepaald traject moeten afleggen door een onherbergzaam gebied. Dit jaar gebeurde dat voor de vijftiende keer, en wel in Belize (Zuid-Amerika). "Een gebied van enorme geologische en historische betekenis," aldus presentatrice/self-made antropologe Leontine Ruiters in een veel te strak tanktopje.
Maar waar het bij deze reportage om draaide, was de voorselectie. Want niet iedereen is uit het juiste hout gesneden voor deze uitputtingsslag. De reclameposters waarschuwen al: 'Hoeveel kan een mens verdragen!?', 'De mooiste overwinning is die op jezelf!'.
Het selectiekamp is dan ook te vergelijken met een vuurproef voor commando's: er moet door modder gekropen worden, boomstammen worden versleept en vlotten worden gebouwd. En de deelnemers moeten behalve vindingrijk en bruisend ook nog sociaal zijn. Sterker nog: teamgeest is belangrijker dan scoren. Dus veel schouderklopjes, high fives en okay's.
Heel klef allemaal, en de Nederlandse uitverkorenen bleken dan ook twee dubbelgespierde roei-ariërs met padvinderssyndroom en een moeizaam onderdrukte homoseksuele libido. (Vrouwen worden tegenwoorig mondjesmaat toegelaten, maar aan deze ommezwaai ligt duidelijk een hypocriete politiek correcte overweging ten grondslag.) Kortom: would be soldaten.
Het mag duidelijk zijn dat deze jongens niet over de filosofische inslag of individualiteit beschikken die van een echte Camel-man verwacht mag worden. Deze jongens zul je niet urenlang bij een verrotte boomstam Schopenhauer zien lezen. Welnee, die rijden straks met hun Landrovers regenwouden plat en slaan hun haringen diep in bouwvallige Maya-tempels. Die willen zichzelf helemaal niet ontdekken, die willen dorpen platbranden. Oorlog voeren. Elke keer als ik ze in de bios weer voorbij zie denderen denk ik hardop: 'Hoeveel kan een mens verdragen!?'
Het is te hopen dat er, voordat deze cursus kunstmatige maso-solidariteit uit de hand loopt, een Alternatieve Camel Trophy georganiseerd wordt. Bijvoorbeeld een wandelroute langs bibliotheken en musea, zodat hun hondsdolheid eens getemperd wordt met Grote Kunst. En Camel zou eindelijk eens als basis-eis moeten stellen dat iedere deelnemer met roken begint. Immers: 'De mooiste overwinning is die op jezelf!'.
