Kinderleed is er toch vooral in Andere Culturen

Tien uur biologie, technologie, geschiedenis en natuurkunde per dag: de dagelijkse programmering van Discovery Channel lijkt een aanvullend pakket voor de bedlegerige middelbare scholier. Maar wee de ouder die de programma's nooit eens werkelijk bekijkt. De 'biologie' blijkt een jacht op hongerige mensenhaaien, de 'technologie' een special over Magnum revolvers, de 'geschiedenis' een reconstructie van Charles Mansons moordpartijen en de 'natuurkunde' een live verslag van tornado's.

Discovery kweekt meer sensatie dan alle RTL's en SBS-en bij elkaar. En zo mogelijk nog gevaarlijker voor kinderzieltjes: het kanaal drijft op xenofobie. Discovery is gemaakt voor de Amerikaanse burger, die dagelijks gevoed wil worden in zijn angst of walging voor het onbekende. Maar ook een weldenkende Nederlander kan erin stinken. Ik bijvoorbeeld.

The Justice Files. Een Discovery-serie die zich richt op onrecht, in dit geval op buitenlands kinderleed. "Als een kind lijdt gaat het om een misdaad die landsgrenzen overstijgt," beweert de geblondeerde presentator stellig. Volgen beelden van kinderarbeidertjes op suikerrietplantages in de Dominicaanse Republiek en van kinderarbeidertjes in Russische slavenkampen. Ellende in Verweggistan.

Discovery weet dat leed niet té xenos moet worden, anders verliest de kijker zijn invoelingsvermogen. Daarom draait het hoofd-item om de moord op de 16-jarige Palestijnse Tina, die tien jaar geleden met haar familie naar Missouri emigreerde. Ondanks haar fundamentalistische ouders ontpopte Tina zich als een All American Girl: populair op school, een zwart vriendje, en 's avonds bijverdienen in een supermarkt. Heel normaal voor Amerikanen, een schande voor Arabieren.

Zó veel schande dat Tina's vader haar met een mes doodstook terwijl moeder haar vasthield. Tenminste, dat zou blijken uit tapes die de FBI opgenomen heeft. Die luisterde het gezin al maanden (illegaal?) af op verdenking van terroristische activiteiten. "Helaas zat er op moment van de moord niemand te luisteren," vertelt de presentator quasi betrokken, terwijl wij naar Tina's doodskreten op de tape kunnen luisteren.

Volgens een deskundige betreft het een eeuwenoud Arabisch ritueel, en om dit te staven legt hij een bliksembezoek af aan een tweeduizend jaar oud dorpje nabij Jeruzalem, waar een boer hetzelfde met zijn dochter heeft gedaan. Jaja.

Is het zeker dat Tina door haar ouders werd vermoord? Nee. Daar is de tape te vaag voor. Haar vader beweert uit zelfverdediging gehandeld te hebben, zijn dochter zou hem met een mes te lijf zijn gegaan. Tina's zus beweert dat Tina een agressief kind was. Maar de kijker heeft allang zijn oordeel geveld. En het erge is: ik ook.

Ik word helemaal ingepakt door de onweerstaanbare, quasi objectieve zie-je-wel-toon van de reportagemakers. Nooit eerder zo'n onbevangen weerzin tegen Arabisch fundamentalisme gevoeld. Erg fout en erg lekker. En erg knap van Discovery: zo'n gevoel hebben ze me op school nooit kunnen aanleren.