Autoprogramma De Gouden Koets ontbeert turbo
Er was een tijd dat auto's nog mannelijk waren. De tijd van de VW Kever, de Opel Record, de Citroen Snoek. Duidelijke auto's met karakteristieke vormen, zonder opsmuk of fratsen. Dat was ook de tijd van Wereld op Wielen, het enige autoprogramma dat door mannen voor mannen gemaakt werd. Fred van de Vlugt was de presentator.
Fred had een ruige hondenkop met pilotenbril, whiskystem en bakkebaarden. Fred was de enige vent die autohandschoenen kon dragen zonder mietje te worden. Hij scheurde slalom, ragde over opgespoten terrein, slipte met geblokkeerde remmen. Als Fred een auto ging testen werd 'ie ook echt getest. Berucht waren zijn -40° vriesceltesten waarbij Fred, in parka en met whiskykegel, de duurste modellen afkraakte als de motor niet onmiddellijk aansloeg. Maar dat was vijfentwintig jaar geleden. Nu leven we in een tijd van anonieme koekblikken. En karakterloze autoprogramma's. De Gouden Koets van RTL5 spant de kroon.
Je ziet het al aan zijn chagarijnige kop: deze man houdt niet van auto's. Deze man houdt helemaal nergens van. Presentator Bob de Jong draagt een miezerig brilletje, een zwart-wit geblokte coltrui en een veel te krap leren jekkie. Een tweedehands autohandelaar heeft nog meer charisma. Over zijn trui draagt Bob een kettinkje met amulet, en even dacht ik dat hij hiermee de Goden wilde bezweren tijdens roekeloze autotesten.
Maar Bob rijdt helemaal niet. Bob zit onderuitgezakt in de studio en vertelt over auto's die niemand kan betalen. Audi van 110 mille, Alfa van 70. "Bij het stoplicht gaat hij er als een raket vandoor!" aldus Bob, maar te zien krijgen we het niet. Wel alle ingebouwde lulkoekaccessoires: inklapbare mistlampen, parc distance control, handremverwarming. "Een auto waarmee je je rijbewijs kan verspelen!" beweert Bob stellig, maar de kijker heeft hem allang door. Bob zit de catalogus op te lepelen met een bundeltje zwarte snippen in zijn poeplap.
Hot item deze aflevering was het zogenaamde Voice Activated Control. Ofwel een stemmetje in je auto. Doet het goed, want naarmate auto's hun karakter verliezen moeten ze meer persoonlijkheid krijgen (het Knight Rider gevoel). Konden dit soort boordcomputertjes vroeger alleen maar zeggen dat je je gordel om moest doen of dat je niet in je neus mocht pulken, nu zijn ze interactief, kun jij hen vragen een nummer te bellen of de weg te wijzen.
Je zal zien, straks krijgt zo'n VAC artificiële intelligentie. En een grote mond. Dan durft Bob helemaal geen auto meer in. "Sodemieter op, mannetje!" schreeuwt de stem dan. "Met je gladde babbels en je amulet. Ga eerst je rijbewijs maar eens halen! En koop eens een behoorlijke trui!" Bij Fred van de Vlugt zou het VAC niet eens durven te fluisteren.
