Ademnood bij Nederlandse politieserie Baantjer
Het leven van Amerikaanse televisie-cops gaat niet over rozen. Iedere week worden ze wel een keer overhoop geschoten, moeten ze een auto aan gort rijden of worden ze door crackjunkies besprongen. Slopend beroep. Toch blijven ze er goed uitzien.
Dat kan niet gezegd worden van hun Europese collega's, terwijl die juist geen flikker uitvoeren. Denk aan Derrick met z'n wallen en hangwangen. Die man kijkt als of hij de dood van zijn hamster nooit heeft kunnen verwerken, terwijl hij de hele dag een beet je "Ja ja" achter zijn bureau zit te wauwelen.
Maar Derrick is nog een bruisende macho vergeleken bij onze Nederlandse held De Cock. Rechercheur De Cock, gebaard door politie-auteur Baantjer en gespeeld door Piet Römer, lijkt een opgebrande Melkert-bejaarde. 'Baantjer' op RTL4.
Er weerklinkt een melancholische harmonica door Mokums hart. Een ouwe lul met grauwe regenjas en Hans Anders-bril drinkt een borreltje in een Jordaans cafeetje. Effe zitten, effe zuchten. De Cock krijgen ze niet meer op de kast. Actie, da's meer iets voor zijn jonge collega's: een mooie jongen-met-losse-handjes, een snelle Indo-met-autoriteitscomplex en een rood stuk-met-decolleté. Helaas voor hen is er in het scenario geen plaats voor actie. Te duur. Baantjer gaat meer de diepte in.
Deze aflevering moet De Cock een moord op een slager/huisvader/travestiet onderzoeken. Twee verdachten: een jonge Marokkaan en een transseksuele vriend(in). Volbloed minderheden dus, prima aanleiding voor de scenarioschrijvers om met Neerlands politieke correctheid te strooien. Niet dus.
De Marokkaanse jongen wordt door Cocks jongens geïntimideerd en voor Naffer uitgemaakt (Noord Afrikaantje) en de travestiet wordt lekker lollig afgezeken ("Meid, pak jij je jasje en je tasje maar, je gaat mee. Plasseroperaties gratis bij het ziekenfonds!"). Rauw realisme? Nope, daar is het getreiter te kijkcijfergeil voor. Als trap na blijken de Naffer en de travo onschuldig zodat de kijker het gevoel krijgt dat het zijn eigen vooroordelen waren.
En de Cock? De Cock schudt meewarig het hoofd als zijn jonge honden weer eens hun boekje te buiten gaan. Hij heeft het druk met andere dingen. Met de dader: de zoon van de slager - zoon van een 'travestiet'. "Jullie weten niet hoe het is..." snikt de jongeman in een dramatische slotscène. "Make-up spullen in de badkamer...die geurtjes... Naaldhakken op de overloop en zeker weten dat het je moeder niet is..."
De Cock zucht. Arme jongen, denkt hij. Het zijn dit soort dingen die zijn vak zo slopend maken. Misschien moest hij maar eens een weekje naar de States. Lekker met een riot gun op Mexicaanse leernichten knallen. Daar word je tien jaar jonger van.
