In de ASO Show is geen matje te bekennen
De term 'a-sociaal' bestaat nog niet zo lang. De eerste a-socialen werden begin jaren zeventig gesignaleerd, toen Nederland nog gewoon burgerlijk was. Aso's waren ongeschoren nozems die op straat bier dronken, gore T-shirts droegen en naar nicotine stonken. Inmiddels kan ik mijzelf ook wel in dit profiel herkennen, terwijl ik toch bekend sta als een beschaafd sulletje.
Het begrip ASO heeft dus een nieuwe lading gekregen. De moderne ASO is meer een proleet: een sportschoolhouder met coke en zwartbetaalde BMW, een gabber met pitbulls en megablaster opz'n scooter. Hij is gladgeschoren en draagt dure (trainings)pakken; het draait niet meer om onverzorgd uiterlijk, maar om opgefokt gedrag.
De KRO heeft een show die suggereert dat ze om dit thema draait. De ASO-show. Wie items verwacht als 'rochelwedstrijd tussen Sterrewijkers en Crooswijkers' of 'tien tips om je stereotoren naar 1000 watt op te fokken' komt echter bedrogen uit.
De studio oogt nep. Een beetje rommelig, maar toch verzorgd - zoals ouders denken dat studentenkamers eruit zien. Ook het presentatricetje-met-mantelpak-je maakt eerder een brave dan a-sociale indruk. Maar de studio noch het trutje doen ertoe. De ASO-show bestaat namelijk voor 90 procent uit filmpjes die met de verborgen camera zijn opgenomen. Het eerste gaat over een gedeserteerde 'soldaat' die in pauperwijken aanbelt of hij mag onderduiken. Es kijken hoe de bewoners reageren (verstoppen hem).
Tweede item is een sollicitatiegesprek, waarbij de sollicitanten gekleineerd worden door een bitchy 'werkgeefster'. Es kijken hoe diep ze zinken voor een hoog uurloon (heel diep). In het derde item doet het KRO-team zich voor als het 't-Spijt-Me-Bloemetje-team. Es kijken of de huisvrouwen uit zichzelf in melodrama losbarsten (dat doen ze).
In het laatste filmpje dreigt een nep-parkeerwachter parkeerders te bekeuren nog voordat ze de kans hebben gekregen een kaartje te kopen. Es kijken of ze zich laten intimideren (doen ze) en of ze bereid zijn de bekeuring zwart af te kopen (doen ze ook).
Niets. Helemaal niets heeft dit Poets/Bananasplit/Candid Camera-aftreksel met aso's te maken. De ASO-show zet mensen gewoon voor lul. Ze lokt op een laffe, ongeïnspireerde manier burgerlijke ongehoorzaamheid uit bij nietsvermoedende stumpers. Tekenend voor de stijlloosheid is het commentaar van de vaste studio-gaste, een plat Rotterdams trutje met toupeer-coup. Zij moet zogenaamd komisch op de items reageren - als een vrouwelijke pendant van Deelder - maar veel verder dan wat gekanker komt ze niet: "Ja tering zeg, wat een bagger!"
Gemaakt plat is niet leuk. Als dit een show over aso's is, dan heeft het begrip een lading gekregen waar iedere zichzelf respecterende proleet zijn neus voor ophaalt.
