Gekkebekkentrekker Peter Lusse voor live publiek
Er bestaan weinig televisiepersoonlijkheden die typetjes scheppen voor een burgerlijk publiek. André van Duin's personages zijn te simpel, die van Paul de Leeuw te provocerend, Koot & Bie's typetjes zijn te intellectueel en die van Arjan Ederveen te subtiel. Misschien dat Peter Lusse deze leemte kan opvullen met zijn 'Lekker lang Lusse' op RTL4.
Lusse kennen we als de chipsneuroot uit de Smiths-commercial en als de kantoor/relatie-neuroot in 'Vrienden voor het Leven'. Voor die serie schreef hij ook de teksten, en gezegd moet worden dat zijn typetje perfect aansloot bij de lachdrempel van de gemiddelde burger. In Lekker lang Lusse probeert Lusse zijn spectrum als komiek verder uit te diepen.
Het programma is opgezet als een avondje cabaret. Een podium met live publiek, een paar liedjes en veel sketches. Nog voor dat Lusse begonnen is, wordt duidelijk dat er vette satire komen gaat: een nichterige regie-assistent loopt heupwiegend in beeld om met een bordje 'applaus' het publiek zogenaamd te mennen. Het is een flauw metagrapje dat regelmatig wordt herhaald om Lusse's imago ("er moet vooral niets te serieus worden genomen, en dit programma zeker niet") te onderstrepen. Als Lusse opkomt en een babbeltje met het publiek maakt zit hij nog in zijn Smiths chips-personage, maar in de sketches probeert hij andere typetjes uit.
De meesten zijn doorzichtig en dus flauw: een miezerig ambtenaartje dat bij een drugsbaron vijftig kilo heroïne wil inkopen voor een gemeentelijk legalisatieproject, en een narcistische televisiepresentator die kijkcijfers wil scoren met een hongerige-kinderen-in-Afrika programma.
Toch moest ik me ook een paar keer rotlachen. Bijvoorbeeld om zijn male stripper in midlife crisis die, gehuld in een lullige SM-outfit en een lange blonde pruik, na een optreden bij zijn krulspelden vrouwtje zit uit te huilen ("Het vak gaat naar de klote. Tegenwoordig gaan ze er meteen aan hangen!"). Ook aardig is de benepen Soundmixshow-kandidaat/postzegelplakker die zulke zware wenkbrauwen heeft dat hij van zijn collega's Aznavour moet gaan nadoen, of de helderziende wiens seksleven kapot is gegaan omdat het zo voorspelbaar is geworden.
Lekker lang Lusse is er voor mensen die Ron's Honeymoon-shit banaal vinden maar niet begrijpen wat er nou zo leuk is aan Michiel Romeyns Witte Neger. Het heeft iets weg van studentencabaret, gemaakt door mensen die denken dat ze grappig zijn omdat hun omgeving nog flauwer is. Voor mij persoonlijk was het buitengewoon pijnlijk om zo vaak om Peter Lusse te moeten lachen. Natuurlijk kan ik het er op gooien dat het toevalstreffers waren van Lusse, maar misschien ben ik wel gewoon een laagdrempelige burgerlacher geworden.
