Bram van Splunteren hunkert naar poprebellie
Je merkt pas goed dat je een oudere jongere geworden bent als je weer eens een gemummificeerde popstroming gereanimeerd ziet worden. Zo mag House opwindend fris klinken in de oren van danskids, oudere jongeren horen in deze technodreunen opgewarmde discopulp weergalmen, seventies shit met een face-lift van megabassen en een hormonenboost van extacy. Even saai als twintig jaar geleden.
Nog absurder voor dertigers is de opleving van punk. Zoals iedereen weet, is punk bij het verscheiden van de Sex Pistols in '78 een even terechte als respectabele dood gestorven, maar VPRO's eeuwige jongere Bram van Splunteren verwacht een succesvolle wedergeboorte. Diepe zucht.
Van Splunteren is een popjournalist van de oude stempel, een Oor-idealist die ervan overtuigd is dat punk met integriteit, engagement en rebellie geassocieerd moet worden - hij gaat nog steeds gekleed in een zwart lederen jack met hoog Stranglers-gehalte. Bram zal zich als eindredacteur van Loladamusica opgevreten hebben, want uit deze aflevering bleek dat de nieuwe punk weliswaar even hard en bot als vroeger klinkt, maar dat moderne punkers allesbehalve rebels zijn.
Neem de leden van het razendpopulaire Amerikaanse Bad Religion. Niks geen enfants terribles met bloeddoorlopen ogen en smegma op hun lippen, maar intelligente, zelfbewuste oudere jongeren, die veertien jaar geleden misschien zo gek waren geweest om een hardcore-bandje te beginnen waar ze begrijpelijkerwijs nihil succes mee boekten en hen dwong een 'zelfverkozen' undergroundbestaan te leiden, maar die nu door een nieuwe generatie schapen ontdekt zijn en openlijk van hun platenverkoop genieten. Geen wilde haar meer op hun kop.
Bram moet even gehuiverd hebben, zeker toen de jongens opmerkten dat de 'nieuwe' punk, die voornamelijk in de Verenigde Staten gemaakt wordt, eerder uit de verveling van de suburbs voortkomt dan, zoals indertijd in Engeland, uit de armoede van de arbeiderswijken. Een Nederlandse velddeskundige bevestigde deze indruk met zijn observatie dat punkers geen ideologie meer najagen maar uitsluitend voor zichzelf en hun muziek leven, en gekleed gaan als low budget skateboarders. "Doodordinaire grungers dus!", moet Bram gedacht hebben terwijl hij zijn laatste Rennie doorslikte.
Sommige oudere jongeren kunnen niet verkroppen dat popmuziek haar maatschappelijke functie verloren heeft. Dat de laatste rebel, Johnny Rotten, het al in '78 voor gezien hield omdat popmuziek vergroeid was tot een politiek correcte, zelfgenoegzame pubermarkt waarbinnen geen plaats meer is voor rebellie. Goddank heeft rock 'n roll nog zat andere kanten. Daarom zijn The Sex Pistols zo tijdloos. Niet omdat ze koningin Elizabeth een debiel noemden, maar omdat ze zulke geile melodieën componeerden en zo'n aanstekelijke, humoristische energie uitstraalden. Een uitstraling die we in house nooit zullen terugvinden.
