Gastheer Jules Deelder hakkelt zich door talkshow heen

Jules A. Deelder. De meeste mensen kennen hem als de Nachtburgemeester van Rotterdam, de speedperformer die in plat Rotterdams over NSB'ers, Sparta en Charlie Parker ratelt. Deelder's one man-shows zijn inderdaad vermakelijk, maar de man is meer dan pose. Als je zijn boeken en gedichten leest of hem in Café Dizzy verlegen jazzplaatjes ziet draaien, leer je behalve een underground-fenomeen ook een enthousiast en intelligent cultuurminnaar kennen die over een enorme bagage beschikt.

Veronica zal hem echter ongetwijfeld vanwege zijn provocatieve reputatie hebben gekozen voor de presentatie van de talkshowserie 'Deelder'. Een risico, want welke one man-ster gunt zijn gasten het spotlicht in de ogen?

Deelders belangrijkste troef als talkshowgastheer is zijn brede belangstelling. Bij Deelder kun je, in tegenstelling tot bij een snob als Van Dis, een curieuze pluimage aan gasten verwachten. Bijvoorbeeld Olympisch legende Fanny Blankers-Koen en trippoëet Simon Vinkenoog. Deelder kan goed naar ze luisteren en weet bovendien zijn weetje. Als hij met Fanny nostalgisch over haar gouden medaille-tijd kwebbelt, merkt hij en passant wel op dat haar echtgenoot/trainer Blankers ook SS-atleten onder zijn vleugel had. "Daar weet ik niets van," reageert ze gepikeerd, maar smelt even later weer voor Deelder's kwajongensgrijns.

Met Simon Vinkenoog haalt Deelder herinneringen op aan zijn eerste poëzie-voordrachten. Leuk, want we krijgen filmpjes te zien met een jonge Deelder: bloemenbloes, lang haar, pluisbaard en dikke hoornen bril. Niks geen underground, wel vertederend. Hun ons-kent-ons-babbel krijgt een competitief karakter als Vinkenoog de show probeert te stelen met een opgeblazen voordracht. Deelder zet hem op z'n plaats met typische reprimande: "Hé, dit is een talkshow, je moet met mij praten!"

Als een talkshowgastheer een gladprater moet zijn, is Deelder een misser. Deelder hakkelt, maakt zinnen niet af, probeert te mooie zinnen te fomuleren. Hij is zenuwachtig of gebruikt te veel speed. Maar dat gestuntel versterkt zijn charmes, maakt hem aangenaam kwetsbaar tussen zijn gelikte collega's. Het straalt van hem af dat hij het allemaal niet serieus kan nemen, dat hij maar een beetje televisiepersoonlijkheid zit te spelen. Als hij een reclamestop moet aankondigen zegt hij wel tien keer: "Blijven kijken, mensen!".

Misschien is Deelders enige echte handicap zijn neiging tot performen. Hij misbruikt de verhalen van zijn gasten nogal eens om met plat Rotterdamse opmerkingen de lachers op zijn hand te krijgen ("Gers, man!", "Tering zeg!", "Die zou je eens flink op zijn muil moeten slaan!"). Beetje goedkoop. Bovendien zit hij regelmatig door zijn gasten heen te lullen. Maar laten we wel wezen: hij is de enige talkshowgastheer die zijn show afrondt met "Kijkers, de pleuris!"