Forensisch onderzoek naar seriemoordenaar
True crime doet het goed op de buis. Producenten van televisiefilms hebben ontdekt dat echte moord spannender scenario's oplevert dan de fantasie van brainstormende broodschrijvers. Ze schotelen het publiek het liefst verhalen over seriemoordenaars voor, want dat zijn de coryfeeën van de true crime. In de BBC documentaire-serie Traces of Guilt wordt eens een ongepolijst beeld van een elfvoudig moordenaar geschetst.
Traces of Guilt gaat over forensisch onderzoek bij misdaad. Hieronder valt bijvoorbeeld de microscopische analyse van haren of tapijtvezeltjes die bij de verdachte werden aangetroffen. Dergelijk onderzoek is van essentieel belang bij de bewijsvoering tegen seriemoordenaars omdat deze, in tegenstelling tot 'gewone' moordenaars, geen relatie met hun slachtoffers onderhouden. Ieder verband ontbreekt.
Voor de klopjacht wordt gebruik gemaakt van een psychologisch profiel, waarin behalve de vermoedelijke persoonlijkheid tevens het specifieke moordritueel (wurging, messteken etc.) wordt verwerkt. Forensisch onderzoek en een profiel leidden onlangs tot de arrestatie van de Oostenrijkse seriemooordenaar Jack Unterweger.
Unterweger was ooit tot levenslang veroordeeld wegens moord op een prostituee, maar had zich als een modelgevangene gedragen en was na vijftien jaar vrijgelaten. Hij ontwikkelde zich in korte tijd tot befaamd romancier en toneelschrijver, en werd regelmatig (tot in de VS aan toe) uitgenodigd als talk-showgast. Toen in Oostenrijk prostituee's werden vermoord, viel de verdenking weliswaar op Unterweger maar schaduwen leverde niets op.
Pas toen Amerikaanse hulp ingeschakeld werd en de computer met het profiel gevoed werd (de slachtoffers werden allen met hun BH gewurgd) bleek dat een moordenaar op eenzelfde wijze in Amerika te hebben huisgehouden, op dezelfde plaatsen waar Unterweger had verbleven. Een tip van een Amerikaanse hoer leidde tot arrestatie van Unterweger, een haar van een slachtoffer tot zijn veroordeling. Tien dagen na het vonnis verhing Unterweger zich in zijn cel.
Traces of Guilt besteedt opvallend weinig aandacht aan Unterweger's persoonlijkheid. Geen analyse van zijn romans of toneelstukken. Geen enkele poging om zijn motivatie en kennelijke geestesziekte te ontrafelen. Wel veel interviews met politiemannen die verbeten op de moordenaar gejaagd hebben en nu besmuikt om diens zelfmoord grijnzen. Traces reduceert Unterweger tot een roofdier. Ze absoluteert het kwaad, ontkent dat er achter iedere diabolische persoonlijkheid ook een mens schuilt, en is in die zin even oppervlakkig als de romantische televisiefilms.