Tijgers en chimps vrij & blij in de achtertuin

Tijdens het uitmesten van De Oude Videodoos stuitte ik op een Amerikaanse documentaire over wilde huisdieren. Huischimpansees, huispanters, huistijgers en huisleeuwen - beesten die eigenlijk in de natuur thuishoren. Wat opviel aan de documentaire was dat zowel eigenaars als handelaren hun dubieuze 'liefhebberij' krampachtig probeerden goed te praten, en zelfs op erkenning van hun zorgzaamheid aasden. Blijkbaar realiseerden ze zich onbewust hoeveel stront er aan hun knikker zat - veel dus.

Neem de bodybuilder die een volwassen tijger aan een hondenriem(!) in zijn tuin uitliet. Toegegeven: de tijger leek speels en buitengewoon aaibaar, maar argumenten als: "Tijgers zijn geen echte menseters" en "Tijgers zijn net zo goed te domesticeren als katjes" maken weinig indruk als er een 250 kilo zware Bengaalse killer over je heg springt. De bodybuilder weigerde het dier weg te doen en nadat de politie de tijger had afgemaakt, verhuisde hij naar een staat waar je wèl tijgers in je tuin mag houden. Hij heeft inmiddels een nieuwe.

Ook de eigenaresse van een baby chimp had haar verhaaltje klaar. Deze Texaanse Mary Servaes voedde haar aap op als een mensenkind, compleet met luiers, tuinpakjes, en slabbetjes. Ze vond dit ware dierenliefde. "Mijn hele familie behandelt hem als een broertje," lachte ze trots terwijl ze een lepel pap in zijn mond schoof. "En heus, hij mist zijn soortgenoten niet. Hij weet niet beter, 't Is net als dat wolvenkind!" Zodra de chimp volwassen wordt en niet meer knuffelbaar is, moet hij zijn leven in een kooi slijten. In zijn eentje. "Tja, dan moet je toch voor hem blijven zorgen", zei ze gedecideerd. "Die verantwoording moet je kunnen dragen."

Erger nog dan deze onwetende debielen klonk de handelaar. Hij was van het type dat klanten alle onzin vertelt die ze willen horen, en roofdieren verkoopt met incestklachten en neuroses van jarenlange opsluiting in te kleine kooien. Zijn excuses waren: "Och, als de klant na een jaartje terugkomt kopen we het dier toch gewoon terug" en: "Je moet ons niet alleen als handelaar zien, maar ook als beschermer van uitstervende diersoorten." Ja hoor.

Toch was deze rat nog een dierenvriend vergeleken bij een collega die 'jachtpartijen' organiseerde in omheinde achtertuintjes. Hij liet hier freaks voor een paar duizend dollar hun Magnums leegschieten op Afrikaanse leeuwen. Voor de kick. Weerzinwekkend. En omdat voor zo'n misdaad geen excuus bestaat, gooide hij het maar op een belerende boeg: "Leeuwen en tijgers zijn geen huisdieren. Hoeveel liefde je ze ook geeft, het blijven onberekenbare en dus levensgevaarlijke dieren. Weinig liefhebbers realiseren zich dat." En zo was de cirkel weer rond.