William Hurts carrière op de divan

Als filmsterren merken dat hun commerciële status tanende is willen ze nog wel eens afdalen naar het onafhankelijke filmcircuit. Naar de kleine films, waar meer aandacht besteed wordt aan dialogen en personages. De ex-ster krijgt dan een fractie betaald van zijn oude honorarium, maar zo'n carrièrestap geeft hem een aura van integriteit. Wat natuurlijk nog niets zegt over de kwaliteit van de film.

Toneelacteur William Hurt bijvoorbeeld had met 'Body Heat' en 'Kiss of the Spider Woman' Hollywood aan zijn voeten, maar zakte met ziekenhuisdraak ‘The Doctor' in een diep dal. Hurt besloot tot een artistieke face-lift bij auteur-regisseurs Wim Wenders ('Until the End of the World') en Wayne Wang ('Smoke'). Hun films stonden echter krom van de zelfgenoegzaamheid en Hurt zakte verder af. Nu heeft hij zijn absolute Keivin bereikt met ‘A Couch in New York’ een kleine relatie-komedie van de Belgische regisseuse Chantal Akerman.

Henry, een puissant rijke maar emotioneel arme psychiater is zijn cliënten even beu. Hij besluit zijn New Yorkse appartement voor een paar weken te ruilen met die van een Parijse dame, Béatrice (Juliette Binoche). Dit geschiedt via een advertentie in de krant, dus ze krijgen elkaar niet te zien. In Frankrijk aangekomen merkt Henry dat Béatrice een bijzondere vrouw moet zijn. Haar antwoordapparaat staat vol hunkerende mannenstemmen, en er staan voortdurend jaloerse minnaars op de deur te bonken.

Béatrice ondertussen moet wennen aan Henry's steriele appartement. En ook aan zijn cliënten, want die denken dat zij Henry's invaller is en luchten hun hart bij haar. Met succes: Béatrice's oprechte uitstraling heelt hen in razend tempo. Als Henry twee weken te vroeg in New York terugkeert en Béatrice hem voor een cliënt aanziet, speelt hij het spelletje mee. Want Béatrice geeft hem een gevoel dat hij al jaren kwijt was.

Hurt is vast voor de rol gezwicht omdat Akermans oeuvre (onder andere 'Nuit et Jour') in de encyclopedie wordt omschreven als 'dramatically vague and nearly pointless, seeks to explore human emotion and character through unorthodox cinematic means'. Hoe Europees. Helaas kan Akerman niet uit de voeten met een conventioneel Hollywood-genre.

Ze mist ieder gevoel voor timing en slaagt er niet in de talrijke misverstanden aannemelijk te maken. Tenenkrommende slapstick als Hurt in driedelig pak een lekkage probeert te repareren, tenenkrommende ironie als Binoche Hurt's cliënten aanhoort ("Uh-huh. Yes. Uh-huh.").

'A Couch in New York' is de term klucht niet eens waardig. Akerman schreef de film op verzoek van Binoche, die haar komische talent wilde uitdiepen. Dat resulteerde in een rolletje op het niveau van Brigitte Bardot (cerebrale & emotionele huishouding van een dertienjarige) maar dan zonder de seks. En Hurt? Hurt loopt voor de zoveelste keer de afstandelijke diepdenker uit te hangen, dromend van een sterrol in een echte film.