Oppervlakkig theekranspamflet

Een van de brutaalste voorbeelden van misleidende top-billing was - als ik het me goed herinner - de flutkomedie 'Dear Brigitte' uit 1965. De credits op de poster suggereerden dat Brigitte Bardot de hoofdrol zou spelen, maar haar aandeel in de film besloeg niet meer dan vijf minuten. En in die tijdsspanne kleedde ze zich niet eens uit.

Eenzelfde lot als B.B. is ook Madonna beschoren in haar nieuwste film 'A league of their own'. Ze speelt hierin een aardig bijrolletje, maar zeker niet de spetterende hoofdrol die op posters en in trailers wordt gesuggereerd. Geen 'Madonnafilm' dus (en zeker geen blote Madonna-film).

' A league of their own' is het relaas van één van de vrouwelijke baseballteams die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden opgericht. De mannelijke atleten verbleven op dat moment in het leger, en de vrouwelijke stand-ins fungeerden als zoethoudertjes. Om identificatie te vergemakkelijken, focust het scenario op Geena Davis, die samen met haar zusje Lory door een talentenronselaar van de boerderij wordt geplukt om in de 'Rockford Peaches' te spelen.

De solidariteit tussen de zusjes leidt tot een bundeling van kracht en talent, maar als jaloezie roet in 't eten gooit, wordt Lory uiteindelijk overgeplaatst naar een rivaliserend team - waartegen de Rockford Peaches in de finale uitkomen. Steun wordt gezocht bij trainer en ex-prof Tom Hanks. Deze kijkt echter te diep in de fles om de dames überhaupt op te merken.

'A league of their own' is een conventionele sportfilm vol met de standaard ingrediënten van het genre: instant psycho-aderlating en instant adrenaline. Geheel vrijblijvend en redelijk amusant. Ronduit stuitend echter is de epiloog. Hierin komen de dames, veertig jaar na hun baseballcarrière, elkaar weer tegen op een reünie.

Deze afterclimax moet op het gemoed werken, maar ontspoort in - zelfs naar Hollywoodiaanse normen - goedkope sentimenten. Bovendien werkt de casting van zestigjarige look-alikes (bejaarde versies van de eigenlijke sterren) onbedoeld op de lachspieren.

Wie een feministische ondertoon in de film zoekt, komt bedrogen uit. 'A league of their own' is op z'n felst een oppervlakkig theekranspamflet, met wat vrijblijvende vrouwelijke zelfbewustzijn-spasmen. Bovendien is het de male chauvinist pig die de show steelt: Tom Hanks, tenminste tien kilo zwaarder dan in 'Bonfire of the Vanities, boert, zuipt en kankert zich door de film heen. Onbeschoft, onbehouden en onweerstaanbaar. Jammer dat regisseuse Penny Marshall zich niet meer op zijn personage gericht heeft.

En Madonna? Madonna speelt een bijrolletje als baseballertje May-all-the-way. Die bijnaam heeft ze te danken aan haar seksuele losbandigheid. Inderdaad, een zeer originele rol.