Girl power gered door neuspeuterende warriors

Almacht is ook niet alles. Vraag maar aan God. Of aan de makers van animatiefilms. Ook die laatste categorie kan tot in detail bepalen hoe het universum eruit moet zien. Da’s kicken zou je zeggen, maar juist toeval, spontaniteit en improvisatie spelen vaak een cruciale rol in een creatief proces. En daar heb je dan toch acteurs van vlees & bloed voor nodig. Compleet met nukken, grillen en aanstellerij, maar ook met geniale invallen en onvoorspelbare uitingen.

Niet zo vreemd dus dat diverse succesvolle regisseurs van animatie-gigant Pixar de overstap wagen naar regie van homo sapiens. Zo’n carrière-switch is makkelijker gezegd dan gedaan. Zo heeft Andrew Stanton, regisseur van Finding Nemo en WALL-E, met science-pulpfilm John Carter een van de duurste kaassoufflés aller tijden gemaakt. Terwijl Mission: Impossible - Ghost Protocol van The Incredibles-regisseur Brad Bird, je naar de Scientology Church doet verlangen. Eigen schuld. Een synthesizervirtuoos moet je geen big band laten leiden.

Nu deze verloren zoons vreemdgaan met de realiteit komt er bij Pixar ruimte voor vers animatietalent. Of vers… Brenda Chapman is een ouwe rot in het vak. Zit al in de business sinds Who Framed Roger Rabbit? en regisseerde Prince of Egypt. Ze is tevens Pixars eerste vrouwelijke regisseur, al zou oestrogeen natuurlijk geen stempel mogen drukken op een productie, net zo min als dat haar mannelijke collegae for men only filmen. Toch?

Moeder Elinor wil wedding bells horen luiden. Dochter Merida voelt er echter niets voor om uitgehuwelijkt te worden. Ze mag dan prinses zijn, in het barre Schotse landschap komt ze meer tot haar recht op galopperende knol met pijl & boog dan als etiquettemuts. Geïrriteerd wijst moederlief dochterlief op haar plichten en nodigt ze de Lords van de clans uit om hun zoons naar de hand van haar oogappel te laten dingen. Merida krijgt ‘t op haar heupen van deze datingshow en vlucht de bossen in, alwaar ze een heks haar moeder laat betoveren. Moeder transformeert in iets wilds en krijgt alle lords achter zich aan. Gelukkig is daar Merida die zich, onverveerd op knol en gewapend met de boog van haar vader, een ware prinses bewijst.

Een tomboy met woeste krullen en Tankgirlmotoriek, ad rem als een tv-sterretje uit een Amerikaanse sitcom. Als je niet beter zou willen weten zou je denken dat Chapman haar verhaal geschreven heeft om een bepaalde doelgroep te paaien. Toch rijmt platte marketing niet met de merchandise-opties van deze film: er zitten noch hits, noch pluizige beestjes in en ook de video game zal geen hit worden bij de gemiddelde internetrukker. Het lijkt er meer op dat Chapman met Brave een even welgemeende als modieuze Girl Powerboodschap wil verkondigen. Dat maakt de prinses tot een nogal plat personage, gespeend van echte character flaws, waardoor Brave meer kijkt als een meidenfilm dan als een klassieker voor de hele familie.

Gelukkig is Brave ook zo trendy dat werkelijk alle mannelijke personages als dom, impulsief, gewelddadig en infantiel afgeschilderd worden. Het zijn deze sukkels die de film kleur geven, net als de Romeinen Asterix doen sprankelen. Hilarisch is de scène waarin de Lords hun neuspeuterende nageslacht aanprijzen als onbevreesde warriors. Maar ook de kromgetrokken kraai van de heks, de drielingbroertjes-from-hell en een paar slapstickgrappen met de harige moeder doen je beseffen dat je naar een echte Pixar kijkt in plaats naar een tv-drama over moeder-dochter-bonding.

Brenda Chapman werd tijdens het filmen vervangen door Pixar-collega Mark Andrews, notabene assistent-director en medescenarist van box office-ramp John Carter. Blijkbaar was Andrews al na één echtemensenfilm de nukken, grillen en aanstellerij van de homo sapiens zat. En blijkbaar heeft de studio tijdig ingezien dat de zwaar gehypte Spice Girlformule niet Pixarisch genoeg was en gaf ze verloren zoon Andrews carte blanche voor de zijgrapjes die Brave alsnog tot een echte Pixar maken. Hoe dan ook, er is nu een mooie plek vrij gekomen voor onze Brenda in de echtemensenfilmindustrie. Kunnen de heren van Pixar zich weer naar hartenlust op hun godscomplex uitleven.

Brave
Hoezo geen character flaws!