Schurk met charisma
Regisseur Martin Scorsese is berucht om zijn persoonlijke, hyperrealistische straatstijl. Het zal dan ook veel Scorsese-kenners verbazen dat juist hij een remake heeft gemaakt van 'Cape Fear', een ouderwetse Hollywood-thriller uit 1962. Het verhaal is in de nieuwe 'Cape Fear' in grote lijnen hetzelfde gebleven: advocaat Sam Bowden (Nick Nolte) kabbelt comfortabel door het leven; hij scoort op kantoor, scharrelt met zijn secretaresse, en koestert zijn vrouw en dochter.
Aan dit burgersprookje komt abrupt een einde als hij en zijn gezin het slachtoffer worden van de psychologische guerrilla van ene Max Cady (Robert de Niro). Sam heeft deze Cady ooit verdedigd toen deze wegens verkrachting en zware mishandeling terecht stond, en - uit pure walging - essentiële informatie achtergehouden.
Scorsese's regie is beduidend minder zwart-wit dan die van de oorspronkelijke regisseur J. Lee Thompson. Meer nuances. 'Het Goede' heeft nu ranzige kantjes gekregen, en 'het Kwade' staat in zekere zin in zijn recht Gelukkig probeert Scorsese ons geen morele les te lezen - daarvoor heeft hij het verhaal te veel sardonische humor meegegeven.
Wel bemoeilijkt de nuancering van tegenpolen identificatie: er zijn geen helden meer in deze 'Cape Fear'. Sam verdedigt stoer zijn gezin, maar is in feite een slappe zak. Sams vrouw (Jessica Lange) staat weliswaar mentaal sterker in haar schoenen, maar is fysiek niet tegen de psychopaat opgewassen. En de dochter? Ach, die is verliefd op Max.
Nee, de enige persoonlijkheid in 'Cape Fear' is psychopaat Max Cady zelf. Hij is geestig en intelligent en straalt met zijn slechte sigaar, zijn krankzinnige tatoeages en zijn kwajongensgrijns een onweerstaanbare, perverse charme uit. Maar wie is er bereid om in de huid van een verkrachter te kruipen - de paar freaks in de bioscoopzaal even niet meegerekend?
Afgezien van dit identificatieprobleem is Scorsese's 'Cape Fear' pure filmkunst. Een lust voor het oog en een hel voor de zenuwen. Met name de montage en het camerawerk sorteren zo'n genadeloos effect, dat je regelmatig in de terreur gedrukt wordt. Stijlvolle hardcore.
