Stijlbreuk als scenarioprijsvraag

Quentin Tarantino schrijft scenario's met sterke verhaallijnen en intrigerende wendingen. Een verademing voor verveelde cinefielen. Bij de massa is Tarantino echter populair vanwege zijn gimmicks, zoals de combinatie van extreem geweld en huis-, tuin- & keuken-dialogen. En die beginnen na vier verfilmingen toch wel behoorlijk doorzichtig te worden.

Collega Robert Rodriguez is een visueel begaafd geweldsregisseur die monteert op een ritme dat je bloed doet koken. Maar verder heeft hij helemaal niets te melden. Een samenwerking tussen deze cineasten zou kunnen leiden tot een explosie van talent, maar ook tot een versterking van elkaars meligheid.

Het laatste lijkt het geval. Zo is vierluik 'Four Rooms' - waarvan Tarantino en Rodriguez samen één onderdeel verzorgde - in Amerika zo slecht ontvangen dat hij hier niet eens wordt uitgebracht. Hun nieuwste coproductie ‘From dusk 'till dawn' ontspoort van een geestige thriller in een zelfgenoegzame horrorparodie.

Hardcore misdadiger George Clooney is uit de gevangenis ontsnapt. Samen met zijn broer, psychopaat en seks-delinquent Quentin Tarantino, schiet hij onderweg enkele politiemannen dood en blaast hij een supermarkt op. Na dit bloedbad gijzelen ze een afvallige predikant (Harvey Keitel) die met zijn kinderen per camper op vakantie is.

De broers dwingen het gezin naar een Mexicaans dorp te koersen waar een handlanger hen verder zal helpen. De rendez-vous moet plaats vinden in een hels bikerscafé. Klokslag twaalf uur muteren de stamgasten hier echter in hongerige vampiers, en als ook Tarantino's hoektanden beginnen te groeien moet Clooney samen met het gezin houten kruizen gaan timmeren.

De eerste helft van 'From dusk till dawn' is stijlvol kicken. Het verhaal is bepaald niet vindingrijk, maar Tarantino's dialogen zijn fel en scherp en Rodriguez' stilering ronduit overdonderend. Mooie jongen George Clooney (TV-serie 'E.R.') maakt een meer dan overtuigend filmdebuut als playboykiller en Tarantino is geknipt als lustmoordenaar. Geen 'Pulp Fiction', wel prima filmvermaak.

Maar dan. Na een schitterende introductie van het helse café (waarin een 'cool' optreden van een vettige Mexicaanse band en een seksdans van Rodriguez' huisactrice Salma Hayek) houdt de thriller opeens op en gaat de film verder als vampier/splatter/horror/B-film.

Op het moment van deze omslag valt ook de pauze, dus even lijkt het alsof je meedoet aan de scenario-prijsvraag 'Hoe maak ik een idiote wending aannemelijk?'. Ik kon niets bedenken, maar Tarantino zelf ook niet, want de tweede helft heeft niets te maken met de thriller. Het is een melige grap voor B-filmkenners, vol afgehakte koppen, kunstbloed, special effects en inside jokes. 'Schijt aan Hollywoodconventies!' lijkt Tarantino te willen zeggen, maar het is allemaal veel te zelfgenoegzaam en overdreven. Quentin heeft het scenario indertijd aan een studio verkocht voor 1500 dollar. Bij nader inzien achtte men het terecht onverfilmbaar.