Kapstok voor een opgeblazen ego
Kunt u zich de motorcycle boy uit Coppola's film 'Rumble-fish' herinneren? Die geheimzinnige bendeleider met fluisterstem, fluwelen ogen en psychotische wijsheid? Wat een stijlvol karakter was dat! Cool zoals cool hoort te zijn. De rol werd gespeeld door de toen nog redelijk onbekende Mickey Rourke die, hoewel de film flopte, in cinefiele kring al snel werd uitgeroepen tot cult-ster.
Die status was koren op zijn molen. Want als Rourke iets wil, is het een versmelting van zijn persoonlijk machismo met dat van zijn rollen. Hij doet er in ieder geval veel moeite voor: in de Amerikaanse filmroddelpers koketteert hij schaamteloos met zijn zogenaamde boks-carrière, met zijn o zo ongewassen motorclub-vriendjes en natuurlijk met zijn softpornopulp-sex-appeal.
"Mijn probleem is dat ik geen hoer ben", zei hij tegen het Belgische blad Humo. Je hoeft echter maar tien seconden 'Wild Orchid' mee te krijgen om te zien dat die man te koop is. En nu komt hij weer met een zeer commerciële, zeer routineuze en zeer macho-geile actiefilm aanzetten: 'Harley Davidson and the Mariboro Man' (regie: Simon Wincer).
Volgens de persmap speelt Rourke een philosophical drifter. Op het doek heeft hij echter meer weg van een poor lonesome biker die zijn gebrek aan persoonlijkheid met introversie en one night stands camoufleert. Rourke heet Harley Davidson (hahaha) en gaat samen met Marlboro (Don Johnson) een geldwagen overvallen om een vriend van het faillissement te redden. Als de buit echter niet uit dollars, maar uit drugs blijkt te bestaan, krijgen ze een kluit gangsters achter hun broek aan, en mondt het nobele streven uit in een bloedbad.
Rourke zelf vond het "een film die alle elementen bevat van het soort formule-produkt dat tegenwoordig aan de kassa scoort: actie, vuurgevechten, en al die andere onzin." Maar wat hij verzwijgt, is dat het vooral de zoveelste kapstok is voor zijn imago: veel close-ups van zijn boks-tattoos, zijn zelfgestikte strakleren motorpak en zijn eigenhandig gebouwde Harley hardtailchopper.
Prima masturbatievoer voor alle coffeeshophouders, car-stereo-handelaren, Nederpop-crooners en andere rebellen die tegenwoordig Harley rijden. Maar het ordinaire sneltram-publiek zal het moeten doen met een paar - eerlijk is eerlijk - verbazingwekkend grappige moppen waarin Rourke zijn machismo op de hak neemt. Want dat kan hij heus wel. Hij wil gewoon niet.
