Moederdrama gaat ten onder aan suggestieve subplotjes

Een moeder (Michelle Williams) woont met haar man en zoon in een achterstandswijk van Londen. Hun wereld is klein. TV kijken, in de pub hangen, voetbal kijken. De echtgenoot werkt bij de Explosieven Opruimingsdienst en wordt hierdoor zodanig ondermijnd, dat hij geen liefde kan opbrengen voor zijn vrouw. Om deze leemte te vullen steekt de moeder zo veel mogelijk energie in haar zoontje. En gaat ze vreemd met een charmante journalist (Ewan McGregor) uit de lokale pub. Net als zij hun hoogtepunt bereiken wordt een aanslag gepleegd op het voetbalstadion, waar de echtgenoot en het zoontje Arsenal toejuichen. Ze haast zich naar de plek des onheils maar raakt zelf gewond. Als ze in het ziekenhuis ontwaakt blijken haar man en zoon omgekomen.

Door de overmaat aan informatie in onze maatschappij komt het niet vaak voor dat we zonder voorkennis naar een film kijken. Jammer, want met blanco mindset begint iedere film als een puzzel en hoe langer die puzzel duurt, hoe langer je nieuwsgierigheid gewekt wordt. Vandaar het succes van de sneak preview. Bij Incendiary (Nederlands: brandstichter) weet je na een uur nog niet waar de film heen gaat. Niet omdat regisseur Sharon Maguire zo magisch filmt of kaleidoscopisch monteert, maar omdat ze geen keuze heeft durven maken. De film begint als kitchen sink drama, is dan even romantische komedie, dan weer rampenfilm, dan concentreert het zich op trauma, dan suggereert het een wrok-motief, dan speelt het weer detective, en is tenslotte een ode aan levenslust.

Maguire laveert tussen genres omdat ze diep in haar hart geweten moet hebben hoe onaangenaam het hoofdpersonage is. Zoals de meeste mensen die in diepe rouw verkeren is de moeder hoogst egocentrisch, ongeïnteresseerd in wie of wat dan ook. Om te voorkomen dat we afhaken bij haar loodzware relaas wordt gesuggereerd dat ze wraak wil plegen op de zoon van een bommenlegger en dat de baas van haar echtgenoot een dubbele agenda heeft. Allemaal ruis. Daarbij zijn de personages te vlak om te overtuigen: de o zo directe volksmeid met gouden hart (en uiteraard onpeilbare liefde voor haar zoon), die het hof gemaakt wordt door twee sukkels die te verliefd op haar zijn om haar leed te kunnen hanteren.

Het lijkt wel alsof Maguire met 'Incendiary' koste wat ‘t kost integriteit wil uitstralen. Jammer, want ze is toch de regisseur van het kostelijke 'Bridget Jones's Diary', en had het drama tot leven kunnen brengen met de nodige zwarte humor. En nee, boze brieven schrijven aan Osama Bin Laden, zoals de moeder doet, reken ik daar niet onder.

incendiary
De moeder (Michelle Williams) en de zoon
(Sidney Johnston) in gelukkiger tijden