Genante propaganda
Filmrecensenten hebben er een handje van hun kritieken met een moralistische wijsvinger op te kloppen. 'Fassbinder is fascistisch!', 'Verhoeven is sadistisch!', of 'De Palma is seksistisch!' En natuurlijk, films zat die stinken, maar een dubieuze moraal alleen mag geen aanleiding zijn tot een waarde-oordeel. Zo lang een film weet te boeien, zal dat ook niet snel gebeuren. Dan zijn hakenkruizen, afgerukte oogleden en gluurseks opeens functioneel.
De zaken liggen echter anders als een film niet alleen stinkt, maar ook nog verveelt. Dan moet hij hard en onrechtvaardig worden aangepakt. Ook op zijn moraal. 'Navy Seals' van Lewis Teague schreeuwt om zo'n mishandeling. Navy Seal is de naam van het elite-korps van de Amerikaanse marine. Het werd ooit opgericht door ex-marinier John F. Kennedy himself, en bestaat uit zwaar-getrainde allround duikers annex parachutisten annex commando's die in zeer riskante situaties worden ingezet. Keiharde jongens, dus.
Hollywood - nog steeds in de ban van de koude oorlog-nostalgie - zag wel brood in deze no nonsense-knullen en flanste, samen met de US Marine, een actiefilm over het korps in elkaar. Het resultaat, 'Navy Seals', is ronduit genant: ongenuanceerde verheerlijking van de wapenrok en zijn dragers. Riekt naar propaganda. Slechte propaganda wel te verstaan.
Want het is verdomde moeilijk in deze blind-getrainde psychopaten, die practical-jokend hun magazijn leegschieten op alles wat geen Amerikaans spreekt, de vaderlandslievende wildebrassen te zien die de film van hen probeert te maken. Opgefokte pubers zijn het, die oorlogje spelen met een bobbel in hun broek. Je zou er toch pacifist van worden. Naast het irritante geweld, bevat de film veel zelfmedelijden, driestuiver-sentiment en dialogen van het 'Eat shit'-niveau. Koppijn krijg je er van.
Zoals al eerder gezegd: je zou 'Navy Seals' zijn zonden graag vergeven als hij wist te boeien. Dat doet hij, heel consequent, geen moment. Sterker nog: het verhaal is zó stompzinnig en onwaarschijnlijk, dat zelfs een synopsis hier nog uit den boze is. Ranzige pulp. Maar geen nood: met behulp van de basisingrediënten van deze rolprent, kunt u zelf een spannende oorlogsfilm bij elkaar fantaseren: fundamentalisten, terroristen, een kist raketten en een bloedmooie journaliste. Dat scheelt u een avond koppijn.
