Manische oubolligheid als rouwverwerking

De term ‘familiefilm’ doet bij filmliefhebbers alarmbellen rinkelen. Sentimenteel! Kinderlijk! Oubollig! Niet altijd terecht. Er zijn films die juist werken omdat ze voor alle leeftijden gemaakt zijn. Denk aan het recente Up, Little Miss Sunshine of Ice Age. Hun universele aantrekkingskracht heeft ze nu al tot klassieker maakt. Helaas komt het inderdaad vaker voor dat familiefilms risicoloze – en daardoor harteloze – geldmakertjes zijn, verkapte kinderfilms voor de mentally challenged.

Filmsterren die zich voor zulke vluggertjes lenen zijn doorgaans Hollywoods has beens die het honorarium nodig hebben om hun alimentatie te betalen. John Travolta kun je niet als zo’n afdankertje beschouwen. Zijn carrière is onevenwichtig omdat hij een neus heeft voor verkeerde scenario’s en zich laat influisteren door de Scientology Church, maar de man heeft filmgeschiedenis geschreven met Saturday Night Fever, Blow Out en Pulp Fiction, en stond onlangs weer in de schijnwerpers met The Taking of Pelham 1 2 3. Toch heeft hij bewust getekend voor Old Dogs, zonder twijfel de onleukste familiefilm van 2009. Daar had hij een goede reden voor.

Charlie (John Travolta) en Dan (Robin Williams) zijn onverbeterlijke vrijgezellen. Best buddies en businesspartners, die zich nooit voor het altaar hebben laten strikken. Daar hebben ze wel verschillende redenen voor. Charlie wil met iedere vrouw naar bed die op zijn pad komt, Dan is te neurotisch om samen te kunnen leven. Toch was het Dan die ooit even getrouwd was na een one night stand zeven jaar terug. Een vergissing, al is zij nooit uit zijn hart verdwenen. En dan opeens wil deze Vicki (Kelly Preston) met hem afspreken. Ze heeft namelijk een tweeling aan dat avontuurtje overgehouden, en aangezien zij twee weken moet brommen vanwege wat overenthousiast milieuactivisme, zoekt ze een oppas. Desnoods Dan dus. Komt dat even slecht uit voor Dan en Charlie, die bezig zijn een businessdeal te beklinken met een Japanse firma. Maar ja, het zijn wel Dans kinderen. En ook oom Charlie is niet van steen.

Wie de trailer van Old Dogs heeft gezien vraagt zich af waarom er geen leukere fragmenten zijn gekozen. Wie de film gezien heeft weet dat er geen leukere fragmenten bestaan. De godzijdank maar 88 minuten durende familiekomedie is een huiveringwekkende opeenvolging van grappen die iedere zichzelf respecterende komiek de volgende ochtend geschrapt zou hebben. Oude mannen die sportief doen als ze joggende dames tegenkomen, oude mannen die golfballen in andermans kruis meppen, oude mannen die padvinder spelen, oude mannen die de verkeerde pillen slikken en gaan trippen. De grappen zijn zo oubollig dat je naar een lachmachine snakt.

Van Robin Williams begrijp je waarom hij zijn ziel heeft verkocht. De man heeft al jaren geen echte hit meer gehad en zijn tweede vrouw heeft onlangs een scheiding aangevraagd. John Travolta is een ander verhaal. Hij had eerder met Old Dog-regisseur Walt Becker het uiterst succesvolle Wild Hogs gedraaid, een midlife crisis comedy over vier buddies die stoer gaan doen op Harleys. Wild Hogs is zo onleuk dat zelfs de bloopers je kromme tenen bezorgen, maar de film heeft wel 252 miljoen dollar opbracht. Toch zal commercieel succes geen motief geweest zijn voor Travolta. Hij zit niet vast aan een dure alimentatie. Sterker nog, zijn vrouw Kelly Preston speelt Vicki in de film. En ook hun zevenjarige dochter staat voor de camera als de helft van de tweeling. Zoals Travolta zelf verklaarde, de film is therapie geweest voor het gezin om de dood van zoon Jett begin dit jaar te verwerken. Letterlijk een familiefilm dus, die beter een home movie had kunnen zijn.

Met deze informatie in het achterhoofd is het bizar om te zien hoe manisch Travolta acteert, alsof hij Robin Williams’ dynamiek heeft overgenomen om zijn gevoelens weg te lachen. Williams daarentegen komt bedrukt, zelfs depressief over. De alimentatie?

Old Dogs
Therapie op de set