Domme miscasting blijkt goede greep

Sommige films worden door acteurs 'gemaakt'. Hun naam prijkt bovenaan de credits, en hun honorarium slokt het leeuwendeel van het filmbudget op. Ze zijn machtiger dan de regisseur, rijker dan de producent en ze kunnen beiden naar believen ontslaan. De kracht van deze mega-sterren schuilt niet alleen in hun sex-appeal maar ook in hun eendimensionaal talent; ze staan voor archetypen, en fungeren dus als betrouwbare genre-indicators. Oftewel: als hun smoel op de poster prijkt, weetje wat voor vlees je in de kuip hebt.

Voor échte acteurs is een megastatus niet weggelegd. Ze missen het charisma van de sterren, terwijl hun kameleontisch acteervermogen verwarring schept; goede acteurs zijn imagoloos.

Er is momenteel slechts één uitzondering in de method acting-stal te vinden: Al Pacino. Behept met het fenomenale acteervermogen van De Niro, is hij tevens gezegend met een prachtige kop en sensuele rookstem. Pacino heeft zóveel charisma, dat het publiek zijn veelzijdigheid accepteert en zijn naam als een garantie voor weliswaar wisselende, maar altijd krachtige basis-emoties ziet. Pacino-films zijn kwaliteits- én kassa-proof.

In zijn laatste rol, die van kolonel Slater in 'Scent of a woman' werkt zijn sex-appeal hem enigszins tegen. Slater is een verbitterde ex-militair die tijdens een dronken stunt zijn gezichtsvermogen heeft verloren. Hij is ondergebracht in het tuinhuisje van zijn nicht, en doodt de tijd met Jack Daniels en 06-seks. Als Slaters nicht een weekend in de bergen wil doorbrengen, moet Charles (Chris O'Donnell) - een stamelend schaapstudentje - waakhond spelen voor de kolonel. Weinig kans dus.

Slater is van plan om dat weekeinde al zijn spaarcentjes in New York City over de balk te gooien, en wil Charlie als blindegeleidehond voorspannen. Charlie sputtert tegen, maar Slater heeft behalve een grote, sarcastische bek ook het overwicht van een wijs en gevoelig man.

'Scent of a woman' aast op een Oscar. De combinatie van regisseur Martin 'Beverly Hills Cop' Brest, scenarioschrijver Bo 'One Flew over the Cuckoo's nest' Goldman en acteur Al 'The Godfather' Pacino duidt op instant succes-honger, en er wordt geen kans onbenut gelaten om de feel good-snaar te raken; veel levenslessen, opgefrist met pittig soldatensarcasme en gerelativeerd door diepmenselijke wanhoop. Charlie leert van het leven te genieten, en Frank om voor het leven te kiezen.

Resultaat is een lekkere maar vederlichte tearjerk-komedie. 'Scent of a woman' zal zijn Oscar ongetwijfeld krijgen. Leuker zou ik het vinden als alleen Pacino er een zou wegkapen. Omdat het zijn eerste Oscar zou zijn, juist voor een rol waarvoor hij in feite ongeschikt is (Pacino als bejaarde brallende ijzervreter is domme miscastig), maar waarmee hij desondanks de film boven zijn cliché's uittilt. Pacino verdient de Oscar omdat hij beter is dan de film.