Perfecte film noir kampt met identificatieprobleem

De film noir is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de science-fiction, nooit een broeikas van commerciële successen gebleken. Toch heeft het zich altijd kunnen verzekeren van een schare hardnekkige fans die aan de typische 'noir'-sfeer verslaafd raakten; aan de rokerige nachtclubs waar alcoholistische detectives femmes fatales wise kracks toebijten terwijl corrupte agenten kroongetuigen in de WC koudmaken.

Probleem van het genre is dat het nogal eens gebukt gaat onder een overgecompliceerde verhaalstructuur waardoor de concentratiespanne van de kijker te zeer op de proef wordt gesteld (Chandler zelf raakte ooit de draad kwijt tijdens het schrijven van 'The Big Sleep').

Uitzondering hierop was de vorig jaar in Utrecht uitgebrachte film 'Red Rock West', een sfeervolle en zeer geestige film noir van de toen nog onbekende regisseur/scenarioschrijver John Dahl, waarin een werkloze wordt aangezien voor huurmoordenaar en er vandoor gaat met het slachtoffer. De kijker werd meegesleurd in een lawine van onverwachte wendingen, maar bleef zich bewust van iedere stap en raakte geen moment het spoor bijster. Ook Dahls derde film, 'The Last Seduction', is van dit kaliber. Hij gaat alleen mank aan een identificatieprobleem.

Bridget (Linda Fiorentino) is een keiharde yuppie-bitch. Ze verdient de kost door een peloton verzekeringsagenten te drillen, en als dat niet voldoende opbrengt zet ze haar man, een aan lager wal geraakte arts (Clay, een rol van Bill Pullman), aan om een koffer vol pure cocaïne op de zwarte markt te verkopen. De deal lukt, de winst is een miljoen, en Bridget gaat ermee vandoor. Ze duikt onder in een boerengehucht om de zaak te laten betijen.

Clay kookt van de wraakgevoelens en zit bovendien diep in de schuld bij een loan shark. Hij zet twee detectives op haar spoor. Bridget neemt ondertussen een anoniem baantje bij een verzekeringsmaatschappij en papt aan met dorpsbink Mike (Peter Berg), een eersteklas sucker. Hij wacht al jaren op een wereldse dame die hem in de grote mensenwereld kan introduceren en danst met al haar manipulaties mee, hoezeer deze ook tegen zijn ethiek indruisen. De vraag is of hij ook bereid is Clay voor haar te vermoorden...

Petje af voor de creatie van femme fatale Bridget. Actrice Linda Fiorentino, die nog geen noemenswaardige rollen op haar naam heeft staan, zet met deze giftige cocktail van Theresa Russell, Lena Olin en Lauren Bacall een ongekende mannenvreter neer.

Maar haar personage is behalve de ruggegraat ook het handicap van de film: omdat we voortdurend aan haar zijde verblijven is identificatie onvermijdelijk, wat geen probleem is zolang we ons kunnen verkneukelen aan haar 'onschuldige' manipulaties, maar wat een struikelblok wordt wanneer er echt doden gaan vallen. Dan probeer je hals over kop in de huid van een van de mannen te kruipen. Maar is het te laat.

Afgezien van het identificatie probleem benadert 'The Last Seduction' perfectie. De scenariostappen zijn even onverwacht als origineel, het verhaal is even helder als immoreel. Nagelbijtkwaliteit. Maar Dahls belangrijkste troef is dat hij, net als in 'Red Rock West', met de juiste muziek, de juiste humor en de juiste dialogen de 'grotestads-noir-sfeer' feilloos op een boerendorp weet te projectejeren - een schier onmogelijke taak. Het is evident dat deze plattelandsjongen uit Montana al zijn leven lang verslaafd is aan dit genre.