Dreigende leegheid voor het Eeuwigzeurende Verhaal

In 1984 regisseerde Wolfgang Petersen, maker van de harde oorlogsfilm 'Das Boot', een onvervalst sprookje: 'The Neverending Story'. Het verhaal van een jongetje dat letterlijk met een sprookjesboek meeleeft. Petersen pakte flink uit met special effects (vliegende honden, pratende steenklompen), en kreeg het voor elkaar duizenden suf-gevideote gezinnetjes naar de bioscoop te lokken. Opbrengst: honderd miljoen dollar.

Producent Geissler was in alle staten. Dat moest herhaald worden! En zie: na zeven jaar heeft hij het hele Oscar-winnende special effects-team weer bij elkaar en is 'The Neverending Story II, the next chapter' een feit. Maar of wij daar nu zeven jaar op hebben zitten wachten...

Want, voor de goede orde: Wolfgang Petersen werd vervangen door George Miller. Specialist in familiefilms. Dit keer moet het leidende knulletje sprookjesland Fantasia van de verschrikkelijke Leegheid redden. Een zware klus. Gelukkig heeft hij de beschikking over een amulet, waarmee hij wensen in vervulling kan laten gaan. In ruil voor dierbare herinneringen. Herinneringen aan zijn lieve dooie mammie bij voorbeeld. Heel pijnlijk.

U merkt het al, dit is geen huis-tuin-en-keukensprookje. Dit gaat dieper. Het zit volgens de makers dan ook vol invloeden uit Japan, China en Arabië. Of je een emmer leeggooit. Gelukkig blijven de filosofieën beperkt tot one liners als: 'Books change every time you read them'. Maar 'The Neverending Story II' is een overbodig aftreksel van deel één.

Het lijkt wel of er druk is bespaard: er is flink misbruik gemaakt van recidivisten. Weer die vervelende vlieghond, die in deel één al rijp was voor de vivisectie. Het is te hopen dat dit het laatste 'next chapter' is, want de Leegheid bedreigt behalve Fantasia nu het hele Eeuwigzeurende Verhaal.