Moordlustige flirt in neerstortende Boeing
Van sommige acteurs hoop je dat ze steeds weer die ene rol gaan spelen: de charmante psychopaat. Ze hebben het talent voor een heel scala aan karakters, maar hun charisma gaat pas echt fonkelen als ze een grijnzende moordenaar spelen. Denk aan Alec Baldwin in ‘Miami Blues’, John Malkovich in ‘In the Line of Fire’, Michael Keaton in ‘Pacific Heights’. Stuk voor stuk klassieke duivels.
Ook Ray Liotta lijkt, met zijn priemende blauwe ogen en kokende grijns, gestigmatiseerd als filmroofdier (je kunt je nooit losmaken van het idee dat hij buiten de set ook wel eens iemand z'n strot afbijt). Liotta werd bekend met zijn humane gangster in ‘Goodfellas’ en deed braaf in ‘Operation Dumbo Drop’, maar maakte veel meer indruk als psychopatisch ex-vriendje in ‘Something Wild’ en als verknipte cop in ‘Unlawful Entry’. In de rampenthriller Turbulence is hij getypecast als seriemoordenaar.
De Boeing 747 New York - L.A. heeft behalve normale passagiers een tweetal gearresteerde misdadigers aan boord. De een is een domme, agressieve bankovervaller, de ander een intelligente charmeur (Liotta). Deze Ryan wordt ervan verdacht vijf vrouwen te hebben vermoord. Een kwartet FBI-agenten moet de schurken in toom houden, maar stewardess Teri (Lauren Holly) is wel ontvankelijk is voor de charmes van Ryan.
Veel tijd om te zwijmelen heeft ze niet, want de bankovervaller breekt los, schiet de politiemannen plus piloten dood en wordt dan neergeknald door Ryan. Toch een good guy? Wel, beneden wacht hem de elektrische stoel. En Teri begint hem aardig op de zenuwen te werken.
'Turbulence' klinkt als een volbloed rampenfilm. Toch zijn de elementen van het genre nauwelijks uitgewerkt. De film begint weliswaar (zoals een rampenfilm betaamt) met de introductie van de personages, maar halverwege het scenario raakt de helft van die personages in vergetelheid terwijl ze in een echte rampenfilm met veel aandacht over de kling gejaagd zouden worden. Verder zijn de rampen (gat in romp) zo sober gefilmd dat je je afvraagt waarom er digitale effecten zijn uitgevonden. Wel is het kicken als het vliegtuig met zijn landingsgestel een wolkenkrabber scalpeert en een Ford aan zijn wiel spiest.
Televisieregisseur Robert Butler is er niet op uit om te scoren met vette effecten. Hij wil intrigeren op psychologisch niveau, wil de krachtmeting tussen de vrouw en de man uitdiepen. Dat die plaats vindt in een neerstortend vliegtuig lijkt er niet eens zo toe te doen. Maar ook op psychologisch niveau faalt ‘Turbulence’, omdat Ryan veel te vroeg zijn masker moet laten zakken. Al na drie kwartier is Liotta charmeur af en loopt hij te razen en te tieren, waardoor de onderhuidse seksuele spanning tussen hem en Lauren Holly geen kans meer krijgt. Eigenlijk zit de ramp een fascinerende erotische thriller in weg. Volgende keer maar zonder vliegtuig.
