Aardige coma-komedie ontbeert vuurwerk
Meg Ryan, koningin van de relatiekomedie, heeft haar hysterische academische-trut-die-eigenlijk-op-macho's-valt routine zó uitgehold dat ik bijna een weerzin tegen het hele genre begin te krijgen. Het is dan ook een opluchting om eens een typische Ryan-rol vertolkt te zien door een tegenpool: Sandra Bullock.
Bullock heeft een allesbehalve politiek correcte of neurotische uitstraling - haar curriculum bestaat uit de 'banale' actiefilms 'Speed' en 'Demolition Man' - en ze weet mét haar intelligente next-door sex-appeal en ondermijnend gevoel voor humor supersterren als Keanu Reeves en Sly Stallone van het doek af te spelen.
Haar natuurlijke charisma heeft haar instant roem opgeleverd. Ze kan twee miljoen dollar per film vragen, werd uitgenodigd door David Letterman en kreeg een cover in het populaire Amerikaanse filmblad Movieline. Om te laten zien dat ze geen pyro-technici om zich heen nodig heeft om te knetteren, sloeg ze zelfs een hoofdrol in de laatste Batman-fïlm af om voor een aardige relatiekomedie te kiezen: 'While you were sleeping' (regie: Jon Turteltaub). Misschien allemaal iets té aardig.
Lucy (Sandra Bullock) is eenzaam. Geen familie, geen vrienden. Wel een baantje: ze wisselt dollars voor tokens in de metro van Chicago. Ze is al maanden verliefd op yuppie-pendelaar Peter (Peter Gallagher) die elke dag bij haar een token koopt. Als Peter tijdens een ongeluk in coma raakt en Lucy hem in het ziekenhuis opzoekt, denkt Peters familie dat ze zijn verloofde is.
Om een pijnlijke situatie uit de weg te gaan laat ze hen in die waan, en och, ze heeft altijd al een familie willen hebben. Maar dan wordt Jack (Bill Pullman) de broer van Jack, verliefd op haar. En zij op hem. En ontwaakt Peter uit zijn coma. En verschijnt Peter's echte verloofde ten tonele.
Toegegeven: een synopsis van een relatiekomedie klinkt altijd een beetje sullig - de plot is nu eenmaal ondergeschikt aan de sfeer en de dialogen. Maar helaas zijn die ook niet erg overtuigend. Het onthaal van de familie is hartverwarmend maar smoort alle pit, terwijl de dialogen vaak te flauw zijn voor woorden (Lucy: "My father was a lot like me: Black hair, but a flat chest"; Lucy's baas over haar liefde voor Jack: "You're cheating on a vegetable").
Sommige grappen leunen tegen de ongein aan (Jack trapt in de hondepoep) en de running gag (een afstotelijke macho Italiaan die Bullock steeds probeert te versieren) is te karikaturaal voor het genre. Wat overblijft zijn de vonken tussen Bullock en de altijd zeer aangename Pullman. Maar diep in mijn hart had ik haar toch liever willen zien spetteren met de Caped Crusader.
